Hoe taboe is het om te zeggen dat je naar een psychologe gaat om te leren omgaan met het aanvaarden van je beperking?

Ik weet het niet, maar ik ben toch van plan erover te schrijven. Want het moet gezegd, mijn psychologe heeft me door een hele moeilijke periode geholpen. Niet enkel door me te laten vertellen over mezelf en door bij haar te kunnen uithuilen, maar ook door me attent te maken op mijn vele denkfouten en samen met mij te komen tot bepaalde inzichten die me verder helpen.

Omdat ik in de sociale sector heb gewerkt, denk je misschien dat het voor mij gemakkelijker of eenvoudiger is om naar een psychologe te stappen. Niets is minder waar. Uiteindelijk is het een zoektocht naar de ‘juiste’ persoon waarbij je jezelf kwetsbaar durft opstellen. Daarnaast was het voor mij super belangrijk om bij iemand in begeleiding te gaan waarmee ik niet samenwerk: niets is zo ongemakkelijk om bij iemand op gesprek geweest te zijn de dag voordien en de volgende dag samen te overleggen met iemand die ik zelf in begeleiding heb. Het is dus een zoektocht geweest naar een goede (en ook betaalbare) psychologe, waar het ‘mee klikt’.

Ik ben ervan overtuigd dat het niet iemand moet zijn die me aardig vindt of die ik aardig zou moeten vinden, maar ik moet er me bij op mijn gemak voelen. En dat is me gelukt. Lees verder →