Poetsen

Vandaag ging ik terug in de tijd. De tijd waarin ik 4/5e werkte en op vrijdag mijn was- en plasdag hield. Het is nog niet zo lang geleden ‘die tijd’, 2010-2011. Ik weet het niet exact meer. Raar…

Ik heb dus zo’n 10 jaar, ondanks mijn reumatoïde artritis, ‘probleemloos’ meegedraaid in de maatschappij. Ik heb voltijds gewerkt om nadien 4/5e te gaan werken. Ik ben minder gaan werken, niet omwille van mijn reuma, maar omwille van het managen van een huishouden met 2 kinderen. Op de 5e dag, vrijdag, deed ik mijn huishouden: wassen, strijken, ramen poetsen,… en dat ging prima. Dat ging jaren vlotjes. Lees verder

Ik wil een ezeltje…

Augustus: de maand waarin alle rekeningen bij elkaar komen. Inschrijvingsgelden voor voetbal, tennis, dans, toneelschool, Chiro, avondschool en Tai Chi. De maand waarin je met je neus op de feiten wordt gedrukt dat je tijdens het verlof toch weer nét iets te veel hebt uitgegeven. Een koude douche die je onmiddellijk wakker schudt en je aankondigt dat het de volgende maanden financieel nog wat moeilijk(er) zal zijn.

Want natuurlijk begint het nieuwe schooljaar, komen de water- en electriciteitsafrekeningen er aan en het alom gevreesde kadaster. Voor de meesten onder ons zijn het moeilijkere maanden en dan mag ik nog van geluk spreken dat ik nog kan en ga werken! Al is het deeltijds: tijdens deze maanden voel ik eens te meer dat elk centje telt en meer dan welkom is.

centjes Lees verder

Opinie: sociale zekerheid

Ik weet het allemaal niet meer. Verdwaasd lees ik over de betoging in Brussel en zie ik hoe een wagen in brand wordt gestoken. Warm word ik wanneer ik hoor dat een man spontaan het initiatief neemt om voor de eigenaar van deze wagen, een kleine zelfstandige, geld in te zamelen. Deze fundraising is zelfs zo een succes dat er teveel geld wordt ingezameld, waarvoor er dan weer een professional moet worden ingeschakeld om de verdeling van de gelden goed te laten verlopen.

Langdurige zieken, langdurige werklozen, leefloontrekkers: allen worden met de vinger gewezen. De pensioenleeftijd wordt opgetrokken naar 67, terwijl de werkloosheidsgraad voor 50-plussers steeds groter wordt… Het is een feit: we hebben meer mensen nodig die aan het werk zijn; meer mensen die bijgevolg kunnen bijdragen aan de sociale zekerheid. Maar eerlijk: we gaan toch ergens moeten toegeven dat ons systeem op deze manier niet optimaal werkt. Lees verder

Mijn 3 kwelduivels

Neen, ik doel hier niet op mijn man en mijn 2 kindjes en al evenmin wil ik het vergelijken met die film waarbij op Kerstavond 3 geesten langskomen om het hoofdpersonage mee te nemen naar zijn verleden, heden en toekomst (‘A Christmas Carol’).

duivelIk heb het over mijn 3 grootste ongemakken die ik gratis bij mijn reuma kreeg, zijnde Pijn, Vermoeidheid en Verlaagde Immuniteit. Oh ja, het stopt niet bij de ontstekingen en de ochtendstijfheid. Mijn 3 duiveltjes zijn er constant; soms vechten ze onderling wie de eerste is, het langste kan blijven of het langste kan volhouden met verstoppertje spelen. Soms komen ze ineens goed overeen en zijn ze er gewoon samen, spelend in mijn lichaam zodat het zo uitgeput raakt dat niets meer gaat.

Het is een kunst om met die 3 kwelgeesten om te gaan. Een (samen)spel. Een zoeken naar compensatie, naar hoe ermee omgaan. Het is een beetje opvoeden: sommige dingen kan je best negeren, maar sommige dingen moet je echt wel aandacht geven of het wordt erger. Neem het erbij dat er elke dag wel iets is dat niet helemaal ‘oppietoppie’ verloopt en neem je voor de volgende keer consequenter te zijn of meer vasthoudend. Probeer vooral aandacht te geven aan de goede dingen en die te gaan belonen – maar niet te veel, want anders ga je verwennen. En iedereen weet dat (te veel) verwennen ook niet oké is… Lees verder