Uitdagingen

Het is druk geweest de laatste tijd. Op het werk, maar ook daarbuiten. Daarbij komt dat mijn lichaam weer hunkert naar een nieuwe set infusen (Mabthera, biologicals) waardoor ik extra moe rondloop.

Mijn grootste uitdaging op dit moment is ’s morgens uit mijn bed raken. De ochtendstijfheid en pijn in mijn gewrichten blijft aanhouden en dat grieperig gevoel motiveert me niet om op te staan. Maar ik moet. Mijn eerstvolgende consultatie bij de reumatoloog is gepland op 22 februari: nog 2 weken wachten vooraleer ik misschien een ‘go’ krijg. Die toestemming hangt onder andere af van mijn bloedwaarden – en die vallen ‘jammer genoeg’ op dit moment nog mee – en het juiste aantal ontstoken gewrichten. Ik heb al verschillende keren de bedenker(s) van dat aanvraag- en terugbetalingssysteem vervloekt, maar het is nu zo.

Lees verder

Plan B: stand van zaken

Begin september 2014 schreef ik me in voor een aantal lesmodules bij het Centrum Volwassenen Onderwijs te Heverlee, binnen de studierichting ‘Graduaat Personeelswerk’. Tijdens die periode was ik nog thuis, in ziekteverlof, en onder contract van vzw GTB. Het doel van deze beslissing was om enerzijds bij te leren en anderzijds uit te zoeken wat ik nog aankon in kader van stressbestendigheid, concentratiemogelijkheden, tijdsinvestering en fysieke belasting. Omdat het een modulair lessysteem is, varieert het aantal dagen per week waarop de lessen plaatsvinden, afhankelijk van hoeveel modules er samenvallen. Soms heb ik 2 à 3 (volle) dagen les per week, dan weer maar 1 dagje of zelfs geen.

boek Lees verder

Loopbaanbegeleiding: vierde (en laatste) gesprek

Ook al zijn het maar 4 gesprekken geweest, toch hebben ze voor mij veel betekend. Dit laatste gesprek was een vervolg op de andere drie, maar tevens ook een terugblik op en afronden van de loopbaanbegeleiding.

Omdat ik reeds 6 jaar geleden een loopbaanbegeleiding heb gevolgd, verliep de huidige begeleiding toch wat anders. Terwijl er tijdens de vorige begeleiding werd stilgestaan rond de 3 belangrijke thema’s (wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik), gingen we nu verder in op het stuk: ‘wat kan ik nog’.

traject2

Lees verder

Plannen

Zeggen aan je werkgever dat je je werk fysiek niet meer aan kan, is moeilijk. Zeggen aan je familie en gezin dat je niet meer kan blijven werken op je huidig werk, brengt onzekerheid. Zeggen in je omgeving dat je niet meer werkt en de buurman moet duidelijk maken dat je niet zoveel vakantiedagen hebt, maar echt thuis bent omwille van je reuma, werkt zeer confronterend.

Een grote immense spiegel, waar ik steeds elke dag in kijk en me zelf de vraag stel: wat nu?

Ik heb niet het karakter om er bij te blijven zitten en me te laten gaan. Ik heb ook wel niet het karakter om eerlijk aan te geven dat het niet meer gaat, waardoor ik steeds maar blijf doorgaan. Deze beide in combinatie, hebben me tot sluwe plannen gebracht.

Grip wil ik op de situatie. Grip op reuma krijg ik niet, dat moet ik loslaten. Maar ik kan wel proberen de omgeving zo aan te passen aan mijn reuma zodat deze een zo klein mogelijk obstakel wordt. Een grote uitdaging, dewelke ik zeker wil aangaan. Lees verder