Dag 31

Voor de kinderen startte de quarantaineperiode omwille van de Coronacrisis op vrijdag 13 maart 2020. Een spannende dag, want die dag kreeg ik net mijn tweede rituximab-infuus (Mabthera) en moest ik bijgevolg de kinderen alleen thuis laten omdat grootouders niet meer op kinderen mochten passen.

Een hele dag in het ziekenhuis, in dagopname, met toch wel een klein hartje. Blij dat ik mijn infuus nog mocht krijgen, maar ook wel wat gespannen want kinderen helemaal alleen thuislaten is voor mij toch een grote stap in de richting van ‘loslaten’. Ook al zijn ze 11 en 13 – of liever ‘bijna 12 en bijna 14’ in deze situatie ;-).

Het lukte ons om relatief snel in een bepaalde structuur te stappen. Ik vermoed dat, door het jarenlange omgaan met mijn reuma, ik een aantal handvaten heb geleerd dewelke ik sowieso al automatisch bij mezelf toepaste en tijdens deze quarantaineperiode gewoon heb doorgetrokken naar de kinderen. Het belang van structuur, gezond eten en (verantwoord) bewegen vormde al een belangrijke rode draad in mijn leven en het is die lijn die ik heb doorgetrokken hier thuis: Lees verder

Alles op een rijtje

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog een blog schreef en ondertussen is de tijd voorbij gevlogen. Ik heb niet stilgezeten, heb gehold van her naar der en ben onderweg mezelf wat kwijt geraakt. Te druk op het werk, te druk thuis, te druk overal en dan doe ik waar ik goed in ben: zorgen dat iedereen zijn draai vindt, dat alles zo vlot mogelijk verloopt en ervoor zorgen dat niemand zich zorgen hoeft te maken want ‘het lukt me wel’ en ‘ik heb alles onder controle’.

En dan komt de weerbots. Zo sluipend, onderhuids voelde ik wel dat er iets niet klopte, maar natuurlijk werd het me pas duidelijk als ik stond te wenen om de wasmachine die niet meer werkte (terwijl achteraf bleek dat er niets aan de hand was).  Lees verder

Veranderingen

Het nieuwe jaar is ondertussen alweer 2 weken geleden gestart en de dagen blijven voorbij vliegen. De feestdagen waren heerlijk, maar eerlijk? Ik ben toch blij dat ze achter de rug zijn. Het blijven superzware dagen waarbij ik me vaak letterlijk van bed naar zetel verplaatste en van daaruit naar badkamer en familiefeest om dan opnieuw op de ‘repeat’knop te drukken. Tijd voor huishouden was er niet echt en ook het werk werd even on hold gezet.

Vakantie. Recup. Tijd voor het gezin, familie, kinderen. Het werd genieten, maar het was ook zwaar. Weinig tijd om zelf te recupereren. Weinig tijd voor mezelf om even tot rust te komen. Lees verder

Oktober

BAH! Zo zou ik oktober in één woord kunnen omschrijven. Een maand die, zo blijkt als ik terug kijk naar de andere jaren, altijd eigenlijk niet zo goed meevalt. Vorig jaar was het een dringende opname in het ziekenhuis door acute appendicitis. Dit jaar lang gesukkel met sinusitis en uiteindelijk lijkt de antibiotica eindelijk zijn werk te doen. Ik stik niet meer tijdens mijn slaap en begin terug te ruiken. Er is vooruitgang 😉

Lees verder

September…

September… Het blijft toch altijd een maand waarin ik blijf zwemmen met mijn hoofd krampachtig boven water.

visje

Lees verder