Ik ben gestopt met het tellen van de dagen waarin we leven in bubbels, onze handen regelmatig ontsmetten en mondmaskers dragen waar moet. Ik hou me zoveel mogelijk aan de maatregelen en probeer de kinderen ook blijvend te motiveren om dit te doen.
Ik wil niet spreken van het “nieuwe normaal”, want dit is niet normaal. Het is eerder flexibeler omgaan met de realiteit en ondertussen proberen zo normaal mogelijk door het leven te gaan. Lees verder
Het nieuwe jaar is ondertussen alweer 2 weken geleden gestart en de dagen blijven voorbij vliegen. De feestdagen waren heerlijk, maar eerlijk? Ik ben toch blij dat ze achter de rug zijn. Het blijven superzware dagen waarbij ik me vaak letterlijk van bed naar zetel verplaatste en van daaruit naar badkamer en familiefeest om dan opnieuw op de ‘repeat’knop te drukken. Tijd voor huishouden was er niet echt en ook het werk werd even on hold gezet.
Vakantie. Recup. Tijd voor het gezin, familie, kinderen. Het werd genieten, maar het was ook zwaar. Weinig tijd om zelf te recupereren. Weinig tijd voor mezelf om even tot rust te komen. Lees verder
8u15. Het uur waarop ik me elke dag probeer ten laatste uit mijn bed te krijgen. Balancerend op die pijnlijke voeten met een stramme rug en nek, stretchend met die stijve vingers en met een sluimerend grieperig gevoel.
8u15 vandaag. Terug thuis. Net de kinderen naar school gebracht. Een eerste wasmachine heeft al een was gedraaid, de droogkast heeft de was van gisterenavond gedroogd en de was is klaar om opgeplooid te worden. Als ik dit onmiddellijk kan opplooien, betekent dat minder strijkwerk.
De zomervakantie is voorbij gevlogen. In kruissnelheid vooruit. En ik heb ervan genoten. Het is de eerste vakantie dat ik zoveel tijd heb doorgebracht met mijn gezin en dan vooral met de kinderen. En het was fijn. Vermoeiend, dat wel.
Natuurlijk konden de kinderen ook terecht bij mijn schoonouders en mijn moeder. Gelukkig. Want ik vraag me toch altijd af hoe iedereen die 2 lange maanden met kinderen kan overbruggen. Een sportkamp tussendoor bracht wat meer regelmaat, maar toch. Het kost allemaal geld en mijn man en ik wilden toch ook nog samen, alleen, op citytrip. Egoïstisch? Misschien. Maar er zijn grote veranderingen op komst en we wilden toch nog één keer samen genieten van wat ‘we-time’. Want wie weet wat de toekomst brengt? Lees verder
Als je al kan spreken van enig “voordeel” bij en na een reuma-aanval, dan vind ik voor mezelf dat het me leert alles terug wat meer in perspectief te zien. Het feit dat ik weer een aantal weken moeilijk vooruit kon, met moeite kon gaan werken en mijn huishouden niet meer rond kreeg en daarnaast heel veel moest rusten en me miserabel voelde, maakt dat ik nu extra kan genieten van de dingen die nu terug wel een beetje beginnen lukken. Lees verder
Reuma In Mij 