Uitnodiging bij de adviserende geneesheer

Vrijdagavond, 12 mei. De brievenbus werd leeggemaakt – ik krijg dat ding niet meer open; de sleutel draait te stroef in het slot – en er ligt een brief op mij te wachten op de tafel. Een brief van mijn ziekenfonds, met een hele formele uitnodiging voor controle bij de adviserende geneesheer. Gewoon, uit het niets…

Heel bizar dat zo’n stukje papier zoveel stress kan opleveren en toch doet het dat. Het is al jaren geleden dat ik werd opgeroepen. Is het omdat ik sinds februari terug wat minder aan het werk ben? Is het omdat mijn E-pathologie begin juni afloopt en terug moet worden verlengd? Is het omdat ik geen biologicals meer krijg sinds februari vorig jaar? Lees verder

Opstaan

Ik beschouw mezelf niet echt als een super-positief mens. Ik probeer er wel zoveel mogelijk het beste van te maken, dat wel. Ondanks het feit dat ik een grondige hekel heb aan de ochtenden (ochtendstijfheid weet je wel), probeer ik verder te kijken en me elke ochtend opnieuw in te prenten dat het wèl de moeite waard is om op te staan. Niet altijd even gemakkelijk, maar het moet.

Lees verder

September…

September… Het blijft toch altijd een maand waarin ik blijf zwemmen met mijn hoofd krampachtig boven water.

visje

Lees verder

Nieuwe werkgever!!!

Ik heb fantastisch, zalig, goed nieuws! Ik ben sinds deze week gestart als administratief medewerker bij vzw ReumaNet; dit voor 13u per week in kader van progressieve tewerkstelling. Ja, ik had al eerder geschreven dat ik het rustiger aan ging doen en me de tijd zou geven uit te zoeken wat ik fysiek nog aan kan. Maar geef toe: zo’n kans kan ik toch niet laten liggen! En als kersje op de taart hebben ze me voornamelijk aangeworven omwille van mijn ‘expertise’ op vlak van tewerkstelling met een arbeidshandicap. Dat betekent dat ik het mag blijven hebben over het onderwerp dat me nauw aan het hart ligt!

reumanet logo Lees verder

Daar word ik nu eens warm van!

Vandaag opgestaan (bijna) zonder ochtendstijfheid! Ongelooflijk, maar waar! Hoogstwaarschijnlijk beginnen de cortisone-infiltraties die ik gekregen heb in beide heupen te werken, waardoor ik ’s nachts super aan het zweten ben en blijkbaar overdag bij wijze van spreke uit bed kan springen 😉

Ik ga niet te enthousiast zijn, want het kan maar een kleine opflakkering betekenen… Maar man, wat voel ik de energie (en de cortisone?) razen door mijn lichaam! Vandaag wordt het dus voor mij een uitdaging ‘mezelf in de hand te houden’ – want als je een hele tijd niet veel hebt kunnen doen en je daarna super-energetisch bent, wil je toch vooral in ACTIE schieten, niet?

zon Lees verder