Hoe het met me gaat? Goed hoor. Mijn reuma is relatief rustig, alleen begint de ochtendstijfheid terug op te spelen. Terwijl ik al een hele periode relatief vlotjes uit mijn bed raakte, ging het deze week helemaal niet.
Daarnaast loop ik al veel te lang rond met een koortsblaasje in het midden van mijn onderlip. Ze stond er ergens voor de kerstvakantie en is niet meer weggegaan. Of wel weggegaan, maar er komt steeds een ander het vorige gezelschap houden. Lees verder
8u15. Het uur waarop ik me elke dag probeer ten laatste uit mijn bed te krijgen. Balancerend op die pijnlijke voeten met een stramme rug en nek, stretchend met die stijve vingers en met een sluimerend grieperig gevoel.
8u15 vandaag. Terug thuis. Net de kinderen naar school gebracht. Een eerste wasmachine heeft al een was gedraaid, de droogkast heeft de was van gisterenavond gedroogd en de was is klaar om opgeplooid te worden. Als ik dit onmiddellijk kan opplooien, betekent dat minder strijkwerk.
De afgelopen weken waren intens. Terwijl ik op het werk vooral op de rem ging staan om terug naar dat mooie evenwicht tussen rust en activiteit te gaan, is de balans werk-privé helemaal naar de andere richting overgeheld. Met als hoogtepunten de verjaardagen van dochter en manlief en als afronding voor de crash: een aantal dagen kamperen voor de schoolpoort. Lees verder
Ik ben mijn kluts wat kwijt. Ik weet het allemaal niet meer… Niet in die mate dat ik alles maar laat hangen en door het bos de bomen niet meer zie. Eerder als: “Wat is dit nu toch allemaal weer?” en “Waar moet ik dit plaatsen?” Lees verder
Ik beschouw mezelf niet echt als een super-positief mens. Ik probeer er wel zoveel mogelijk het beste van te maken, dat wel. Ondanks het feit dat ik een grondige hekel heb aan de ochtenden (ochtendstijfheid weet je wel), probeer ik verder te kijken en me elke ochtend opnieuw in te prenten dat het wèl de moeite waard is om op te staan. Niet altijd even gemakkelijk, maar het moet.
Reuma In Mij 