Migraine

De laatste tijd gaat het eigenlijk niet zo goed met me. Nochtans denken heel veel mensen van wel: ze zien mijn wandelberichten langskomen op social media en moedigen me via allerlei berichtjes aan. Heel fijn natuurlijk, vooral ook omdat ik zo hard bezig ben me te focussen op meer bewegen en het behalen van mijn wandeldoel in 2021 (zie vorige blogpost).

Maar ‘achter de schermen’ ben ik op de sukkel. Sinds juni 2020 heb ik steeds meer last van migraine-aanvallen. Wat voordien af en toe eens een lastige aanval was, is nu opgestapeld tot meerdere aanvallen per maand. Lees verder

Dag 31

Voor de kinderen startte de quarantaineperiode omwille van de Coronacrisis op vrijdag 13 maart 2020. Een spannende dag, want die dag kreeg ik net mijn tweede rituximab-infuus (Mabthera) en moest ik bijgevolg de kinderen alleen thuis laten omdat grootouders niet meer op kinderen mochten passen.

Een hele dag in het ziekenhuis, in dagopname, met toch wel een klein hartje. Blij dat ik mijn infuus nog mocht krijgen, maar ook wel wat gespannen want kinderen helemaal alleen thuislaten is voor mij toch een grote stap in de richting van ‘loslaten’. Ook al zijn ze 11 en 13 – of liever ‘bijna 12 en bijna 14’ in deze situatie ;-).

Het lukte ons om relatief snel in een bepaalde structuur te stappen. Ik vermoed dat, door het jarenlange omgaan met mijn reuma, ik een aantal handvaten heb geleerd dewelke ik sowieso al automatisch bij mezelf toepaste en tijdens deze quarantaineperiode gewoon heb doorgetrokken naar de kinderen. Het belang van structuur, gezond eten en (verantwoord) bewegen vormde al een belangrijke rode draad in mijn leven en het is die lijn die ik heb doorgetrokken hier thuis: Lees verder

Hoe het met me gaat?

Hoe het met me gaat? Goed hoor. Mijn reuma is relatief rustig, alleen begint de ochtendstijfheid terug op te spelen. Terwijl ik al een hele periode relatief vlotjes uit mijn bed raakte, ging het deze week helemaal niet.

Daarnaast loop ik al veel te lang rond met een koortsblaasje in het midden van mijn onderlip. Ze stond er ergens voor de kerstvakantie en is niet meer weggegaan. Of wel weggegaan, maar er komt steeds een ander het vorige gezelschap houden. Lees verder

Veranderingen

Het nieuwe jaar is ondertussen alweer 2 weken geleden gestart en de dagen blijven voorbij vliegen. De feestdagen waren heerlijk, maar eerlijk? Ik ben toch blij dat ze achter de rug zijn. Het blijven superzware dagen waarbij ik me vaak letterlijk van bed naar zetel verplaatste en van daaruit naar badkamer en familiefeest om dan opnieuw op de ‘repeat’knop te drukken. Tijd voor huishouden was er niet echt en ook het werk werd even on hold gezet.

Vakantie. Recup. Tijd voor het gezin, familie, kinderen. Het werd genieten, maar het was ook zwaar. Weinig tijd om zelf te recupereren. Weinig tijd voor mezelf om even tot rust te komen. Lees verder

September

De zomervakantie is voorbij gevlogen. In kruissnelheid vooruit. En ik heb ervan genoten. Het is de eerste vakantie dat ik zoveel tijd heb doorgebracht met mijn gezin en dan vooral met de kinderen. En het was fijn. Vermoeiend, dat wel.

Natuurlijk konden de kinderen ook terecht bij mijn schoonouders en mijn moeder. Gelukkig. Want ik vraag me toch altijd af hoe iedereen die 2 lange maanden met kinderen kan overbruggen. Een sportkamp tussendoor bracht wat meer regelmaat, maar toch. Het kost allemaal geld en mijn man en ik wilden toch ook nog samen, alleen, op citytrip. Egoïstisch? Misschien. Maar er zijn grote veranderingen op komst en we wilden toch nog één keer samen genieten van wat ‘we-time’. Want wie weet wat de toekomst brengt? Lees verder