Ik ben gestopt met het tellen van de dagen waarin we leven in bubbels, onze handen regelmatig ontsmetten en mondmaskers dragen waar moet. Ik hou me zoveel mogelijk aan de maatregelen en probeer de kinderen ook blijvend te motiveren om dit te doen.
Ik wil niet spreken van het “nieuwe normaal”, want dit is niet normaal. Het is eerder flexibeler omgaan met de realiteit en ondertussen proberen zo normaal mogelijk door het leven te gaan. Lees verder
47 dagen al in quarantaine. 47 dagen bijna steeds in ons kot. Enkel naar buiten voor een wandeling of een fietstochtje en dan liefst op momenten dat het minder druk is en op plaatsen waar we zo min mogelijk mensen kunnen tegenkomen.
Tot maandag vermeed ik zoveel mogelijk plaatsen waar mensen de afstand van anderhalve meter niet kunnen bewaren en dus was het ook maandag de eerste keer dat ik een mondmasker aandeed. Lees verder
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog een blog schreef en ondertussen is de tijd voorbij gevlogen. Ik heb niet stilgezeten, heb gehold van her naar der en ben onderweg mezelf wat kwijt geraakt. Te druk op het werk, te druk thuis, te druk overal en dan doe ik waar ik goed in ben: zorgen dat iedereen zijn draai vindt, dat alles zo vlot mogelijk verloopt en ervoor zorgen dat niemand zich zorgen hoeft te maken want ‘het lukt me wel’ en ‘ik heb alles onder controle’.
En dan komt de weerbots. Zo sluipend, onderhuids voelde ik wel dat er iets niet klopte, maar natuurlijk werd het me pas duidelijk als ik stond te wenen om de wasmachine die niet meer werkte (terwijl achteraf bleek dat er niets aan de hand was). Lees verder
De laatste tijd heb ik weer meer last van mijn heupen. Pijn in mijn heupen heb ik regelmatig, maar die trekt ook steeds opnieuw na een aantal weken weg. Maar deze keer niet. Ik vermoed dat dit komt door een overbelasting in februari: toen gingen we wandelen in Voeren en ik denk dat de wandeling van een 12tal kilometer net iets te lang en te zwaar zou kunnen geweest zijn. Lees verder
Het nieuwe jaar is ondertussen alweer 2 weken geleden gestart en de dagen blijven voorbij vliegen. De feestdagen waren heerlijk, maar eerlijk? Ik ben toch blij dat ze achter de rug zijn. Het blijven superzware dagen waarbij ik me vaak letterlijk van bed naar zetel verplaatste en van daaruit naar badkamer en familiefeest om dan opnieuw op de ‘repeat’knop te drukken. Tijd voor huishouden was er niet echt en ook het werk werd even on hold gezet.
Vakantie. Recup. Tijd voor het gezin, familie, kinderen. Het werd genieten, maar het was ook zwaar. Weinig tijd om zelf te recupereren. Weinig tijd voor mezelf om even tot rust te komen. Lees verder
Reuma In Mij 