*** Gevoelige post ***
Ik heb het gevoel dat ik steeds meer vast kom te steken in de modder. Een soort van moeras dat me naar beneden trekt, mijn benen lam legt en me verplicht om zo stil mogelijk te gaan staan om niet dieper te zakken. De armen en handen van anderen zijn naar me uitgestrekt en ik kan er net met mijn vingertoppen aan. Net genoeg om me hoop te geven, maar net niet voldoende om me er uit te kunnen trekken.
Lees verderDe laatste tijd gaat het eigenlijk niet zo goed met me. Nochtans denken heel veel mensen van wel: ze zien mijn wandelberichten langskomen op social media en moedigen me via allerlei berichtjes aan. Heel fijn natuurlijk, vooral ook omdat ik zo hard bezig ben me te focussen op meer bewegen en het behalen van mijn wandeldoel in 2021 (zie vorige blogpost).
Maar ‘achter de schermen’ ben ik op de sukkel. Sinds juni 2020 heb ik steeds meer last van migraine-aanvallen. Wat voordien af en toe eens een lastige aanval was, is nu opgestapeld tot meerdere aanvallen per maand. Lees verder
Hoe het met me gaat? Goed hoor. Mijn reuma is relatief rustig, alleen begint de ochtendstijfheid terug op te spelen. Terwijl ik al een hele periode relatief vlotjes uit mijn bed raakte, ging het deze week helemaal niet.
Daarnaast loop ik al veel te lang rond met een koortsblaasje in het midden van mijn onderlip. Ze stond er ergens voor de kerstvakantie en is niet meer weggegaan. Of wel weggegaan, maar er komt steeds een ander het vorige gezelschap houden. Lees verder
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog een blog schreef en ondertussen is de tijd voorbij gevlogen. Ik heb niet stilgezeten, heb gehold van her naar der en ben onderweg mezelf wat kwijt geraakt. Te druk op het werk, te druk thuis, te druk overal en dan doe ik waar ik goed in ben: zorgen dat iedereen zijn draai vindt, dat alles zo vlot mogelijk verloopt en ervoor zorgen dat niemand zich zorgen hoeft te maken want ‘het lukt me wel’ en ‘ik heb alles onder controle’.
En dan komt de weerbots. Zo sluipend, onderhuids voelde ik wel dat er iets niet klopte, maar natuurlijk werd het me pas duidelijk als ik stond te wenen om de wasmachine die niet meer werkte (terwijl achteraf bleek dat er niets aan de hand was). Lees verder
De zomervakantie is voorbij gevlogen. In kruissnelheid vooruit. En ik heb ervan genoten. Het is de eerste vakantie dat ik zoveel tijd heb doorgebracht met mijn gezin en dan vooral met de kinderen. En het was fijn. Vermoeiend, dat wel.
Natuurlijk konden de kinderen ook terecht bij mijn schoonouders en mijn moeder. Gelukkig. Want ik vraag me toch altijd af hoe iedereen die 2 lange maanden met kinderen kan overbruggen. Een sportkamp tussendoor bracht wat meer regelmaat, maar toch. Het kost allemaal geld en mijn man en ik wilden toch ook nog samen, alleen, op citytrip. Egoïstisch? Misschien. Maar er zijn grote veranderingen op komst en we wilden toch nog één keer samen genieten van wat ‘we-time’. Want wie weet wat de toekomst brengt? Lees verder
Reuma In Mij 