Dagelijkse struggle

Ik ben verkeerd bezig… Door de bijna constant aanwezige hoofdpijn en zeer regelmatige migraine-aanvallen lijkt mijn leven even op pauze te staan. Wanneer ik dan toch min of meer functioneer, probeer ik zoveel mogelijk alles in te halen.

Zoveel mogelijk werken wanneer het kan, mijn huishouden zoveel mogelijk bijhouden, zoveel mogelijk er proberen zijn voor mijn man en de kinderen,… Het constante schuldgevoel van op alle vlakken mensen teleur te stellen door niet mee(r) te kunnen. Het is slopend.

Lees verder

Migraine

De laatste tijd gaat het eigenlijk niet zo goed met me. Nochtans denken heel veel mensen van wel: ze zien mijn wandelberichten langskomen op social media en moedigen me via allerlei berichtjes aan. Heel fijn natuurlijk, vooral ook omdat ik zo hard bezig ben me te focussen op meer bewegen en het behalen van mijn wandeldoel in 2021 (zie vorige blogpost).

Maar ‘achter de schermen’ ben ik op de sukkel. Sinds juni 2020 heb ik steeds meer last van migraine-aanvallen. Wat voordien af en toe eens een lastige aanval was, is nu opgestapeld tot meerdere aanvallen per maand. Lees verder

2020: Wat een jaar!

2020: het is een jaar geweest als geen ander. Dat is het minste wat er van gezegd kan worden…

Het werd een jaar met in de eerste maanden heel wat onzekerheid door het ondertussen welgekende Corona-virus. Als eerste reflex werd het extreem opletten, alles goed ontsmetten, iedereen weren in en om het huis en zoveel mogelijk contacten fysiek vermijden. Ondertussen blijven we zeer alert, maar komen we gelukkig ook al wat meer buiten.

Thuiswerk was voor mij sowieso al de norm, maar daarbovenop kregen de kinderen – zeker in het begin van deze crisis – thuisonderwijs, stopten de hobby’s, werden de behandelingen en consultaties in kader van mijn reuma (en andere gezondheidsproblemen) in eerste instantie allemaal geannuleerd en kwam ook de poetsvrouw niet meer aan huis.

Lees verder

Hypermobiliteit.

De laatste tijd heb ik weer meer last van mijn heupen. Pijn in mijn heupen heb ik regelmatig, maar die trekt ook steeds opnieuw na een aantal weken weg. Maar deze keer niet. Ik vermoed dat dit komt door een overbelasting in februari: toen gingen we wandelen in Voeren en ik denk dat de wandeling van een 12tal kilometer net iets te lang en te zwaar zou kunnen geweest zijn. Lees verder

September

De zomervakantie is voorbij gevlogen. In kruissnelheid vooruit. En ik heb ervan genoten. Het is de eerste vakantie dat ik zoveel tijd heb doorgebracht met mijn gezin en dan vooral met de kinderen. En het was fijn. Vermoeiend, dat wel.

Natuurlijk konden de kinderen ook terecht bij mijn schoonouders en mijn moeder. Gelukkig. Want ik vraag me toch altijd af hoe iedereen die 2 lange maanden met kinderen kan overbruggen. Een sportkamp tussendoor bracht wat meer regelmaat, maar toch. Het kost allemaal geld en mijn man en ik wilden toch ook nog samen, alleen, op citytrip. Egoïstisch? Misschien. Maar er zijn grote veranderingen op komst en we wilden toch nog één keer samen genieten van wat ‘we-time’. Want wie weet wat de toekomst brengt? Lees verder