November

8u15. Het uur waarop ik me elke dag probeer ten laatste uit mijn bed te krijgen. Balancerend op die pijnlijke voeten met een stramme rug en nek, stretchend met die stijve vingers en met een sluimerend grieperig gevoel.

8u15 vandaag. Terug thuis. Net de kinderen naar school gebracht. Een eerste wasmachine heeft al een was gedraaid, de droogkast heeft de was van gisterenavond gedroogd en de was is klaar om opgeplooid te worden. Als ik dit onmiddellijk kan opplooien, betekent dat minder strijkwerk.

Lees verder

Oktober

BAH! Zo zou ik oktober in één woord kunnen omschrijven. Een maand die, zo blijkt als ik terug kijk naar de andere jaren, altijd eigenlijk niet zo goed meevalt. Vorig jaar was het een dringende opname in het ziekenhuis door acute appendicitis. Dit jaar lang gesukkel met sinusitis en uiteindelijk lijkt de antibiotica eindelijk zijn werk te doen. Ik stik niet meer tijdens mijn slaap en begin terug te ruiken. Er is vooruitgang 😉

Lees verder

Opstaan

Ik beschouw mezelf niet echt als een super-positief mens. Ik probeer er wel zoveel mogelijk het beste van te maken, dat wel. Ondanks het feit dat ik een grondige hekel heb aan de ochtenden (ochtendstijfheid weet je wel), probeer ik verder te kijken en me elke ochtend opnieuw in te prenten dat het wèl de moeite waard is om op te staan. Niet altijd even gemakkelijk, maar het moet.

Lees verder

Slaap

Ik denk dat het deze morgen Eva was die op Studio Brussel aankondigde dat ze heerlijk had uitgeslapen. Het lijkt me ook heerlijk… eens het zalige gevoel hebben van compleet en dan ook volledig uitgeslapen te zijn.

uitrekken’s Ochtends zo maar wakker worden, zonder wekker, zonder geluid. Je heerlijk kunnen uitrekken en opstaan met een gevoel dat je super goed hebt geslapen, heerlijk hebt gedroomd en volledig klaar bent voor de mooie, nieuwe dag. De zonnestralen die op je gezicht vallen als je de gordijnen opent, de vogeltjes die buiten fluiten en de heerlijke geur van een kopje koffie. De kat die je ’s ochtends, als je al uit bed bent, langs je benen strijkt en samen met je naar beneden gaat om aan te schuiven aan een mooi gedekte ontbijttafel. Kinderen happy, iedereen happy, iedereen in vakantiestemming. Lees verder

Paasvakantie

12 uur heb ik in mijn bed gelegen. Zo moe ben ik. En zo typisch aan reuma: ik raak niet ‘uitgerust’. Mijn lichaam zei gisteren rond 19u ineens ‘Stop’ en ik moest gaan liggen. Gelukkig kwam het goed uit: de kindjes hadden gegeten, de tafel was afgeruimd, de was in de wasmachine en mijn man thuis. Ik ben mijn bedje ingekropen en kwam er rond 23u uit om mijn pyjama aan te doen om nadien verder te slapen. Deze ochtend op tijd wakker én er uit, maar toch nog moe…

Lees verder