12 uur heb ik in mijn bed gelegen. Zo moe ben ik. En zo typisch aan reuma: ik raak niet ‘uitgerust’. Mijn lichaam zei gisteren rond 19u ineens ‘Stop’ en ik moest gaan liggen. Gelukkig kwam het goed uit: de kindjes hadden gegeten, de tafel was afgeruimd, de was in de wasmachine en mijn man thuis. Ik ben mijn bedje ingekropen en kwam er rond 23u uit om mijn pyjama aan te doen om nadien verder te slapen. Deze ochtend op tijd wakker én er uit, maar toch nog moe…

Het ligt aan de paasvakantie. Mijn ritme ligt helemaal overhoop. De vaste structuur die er dankzij de kinderen is – laten we eerlijk zijn – was de eerste week van de vakantie ver te zoeken. De paasvakantie begon met een dagje schilderen in het Reuma Expertise Huis, om de dag nadien paaseitjes te gaan zoeken aan de zee met de familie – naar jaarlijkse traditie. Maandag even uitslapen, maar toch al een zenuwachtige zoon in huis: paastornooi met de voetbal en hij moest spelen tegen de ‘grote’ ploegen.

Dat het dat eerste weekend er al stevig aan toe ging, daar moet ik dus geen tekeningetje bij maken. Zelfs mensen zonder reuma, vermoed ik, zouden er toch iets of wat last mee hebben gehad. Ik had dus ook een ‘rustigere’ periode ingepland, waarbij de kindjes voor een 3tal dagen bij mijn schoonouders gingen logeren. Maar ja… zonder kinderen, dan denk je: “Eindelijk qualitytime alleen met het ventje”. Moest het nu juist lukken dat Therapy? kwam optreden in de AB. Nostalgie alom en nog tickets te verkrijgen… Een kans die je niet kan laten liggen natuurlijk. Nadien nog even afzakken in Brussel; je kan het al raden…

Nauwelijks gerecupereerd, vond het slaapfeestje van de dochter plaats waarna we samen met een bende meisjes het zwembad van Overijse indoken. Het was super: een echte aanrader. Het weer was een meevaller waardoor ze zich nog konden uitleven in de plaatselijke grote speeltuin. Het voorbije weekend werd het weer paaseitjes rapen en paasdiner om dan zondag te besluiten met een heerlijke wandeling langs de Voer.

Mja, nu ik het zo lees… Enig ander zou ook uitgeput in de zetel of bedje kunnen kruipen 🙂  En moet je niet vergeten dat ik tussendoor ook nog gewerkt heb… Niet zoveel als de week voor de paasvakantie, maar toch. Ik probeer ook daar de structuur en het tempo toch wat aan te houden.

Ik ben blij dat het nu de tweede week van de paasvakantie is. Beide kindjes zijn overdag naar Sportweken en Voetbalstage, waardoor er opnieuw een vastere structuur ontstaat. Op tijd opstaan, op tijd bed in. Terug de dagelijkse activiteiten terug wat onder controle krijgen: de was en de plas bijvoorbeeld! Het enige wat ik nu echt mis, zijn mijn (vaste) sportactiviteiten die tijdens vakantieperiodes stil liggen. Ik voel dat wel… Naar de kiné ga ik nog, maar ook tijdens deze periode maar 1x per week omdat ze beiden ook verlof hebben.

Ja, ik hou van vakantieperiodes, waarbij ik dan meer aandacht aan mijn gezinnetje kan geven. Maar man, wat is dit ook zò vermoeiend…