Ik ben gestopt met het tellen van de dagen waarin we leven in bubbels, onze handen regelmatig ontsmetten en mondmaskers dragen waar moet. Ik hou me zoveel mogelijk aan de maatregelen en probeer de kinderen ook blijvend te motiveren om dit te doen.
Ik wil niet spreken van het “nieuwe normaal”, want dit is niet normaal. Het is eerder flexibeler omgaan met de realiteit en ondertussen proberen zo normaal mogelijk door het leven te gaan. Lees verder
Ik beschouw mezelf niet echt als een super-positief mens. Ik probeer er wel zoveel mogelijk het beste van te maken, dat wel. Ondanks het feit dat ik een grondige hekel heb aan de ochtenden (ochtendstijfheid weet je wel), probeer ik verder te kijken en me elke ochtend opnieuw in te prenten dat het wèl de moeite waard is om op te staan. Niet altijd even gemakkelijk, maar het moet.
De hele maand heb ik rondgelopen met koortsblaasjes. Pijn en vermoeidheid blijven opspelen en ik krijg er geen grip op. Ik probeer rust af te wisselen met beweging. Niet te veel, niet te weinig; om overbelasting tegen te gaan. En toch… Het is frustrerend. Lees verder
Het is een heerlijke vakantie geweest. Ook de foto’s zijn ronduit schitterend. Ik ben blij dat we ze gemaakt hebben, zodat ik er altijd terug naar kan kijken en kan mijmeren.
Tricky ook, zo’n foto’s. Je ziet natuurlijk alleen maar de leukste momenten. Wat ook goed is, want die wil je je herinneren. Maar het doet me ook denken aan het hele facebook-gedoe: enkel goede momenten worden gedeeld; je ziet enkel wat je wil laten zien aan de anderen. Lees verder
Het gaat de laatste tijd niet al te best met me. Ik schipper, balanceer, val en sta weer op. Vermoeid, krikkel, pijn, meer medicatie en geen duidelijkheid naar wat me op dit moment wel beter kan maken. Focus op werk en huishouden en prioriteit aan mijn gezin en toch proberen sociale contacten te behouden. Ik voel me wegglijden, maar wil er zo min mogelijk aan toegeven. Lees verder
Reuma In Mij 