*** Gevoelige post ***
Ik heb het gevoel dat ik steeds meer vast kom te steken in de modder. Een soort van moeras dat me naar beneden trekt, mijn benen lam legt en me verplicht om zo stil mogelijk te gaan staan om niet dieper te zakken. De armen en handen van anderen zijn naar me uitgestrekt en ik kan er net met mijn vingertoppen aan. Net genoeg om me hoop te geven, maar net niet voldoende om me er uit te kunnen trekken.
Lees verderSinds februari werk ik, in kader van progressieve tewerkstelling, 3u per week meer. Van 13u per week naar 16u per week. “3 uurtjes per week”, hoor ik je denken, “dat is echt niet veel.” En nee, het is zelfs nog geen halftijds. En toch kost het me moeite om die extra uren ingepast te krijgen in mijn dagritme. Lees verder
Het voorbije weekend was er eentje om van te genieten! Mijn dochter is in april jarig en mijn zoon en man in mei: redenen genoeg om een feestje te bouwen! Uiteindelijk werd het een jaarlijkse traditie en groeide het uit tot een heus familiefeest! Grootouders, overgrootouders, meters en peters, neven en nichten, tantes en nonkels en onze beste vrienden: allemaal samen bij ons thuis. Lees verder
Ondertussen zijn we weer een week verder… Een week waarin ik een beetje ben bekomen van een schitterende citytrip naar Kopenhagen! Voor herhaling vatbaar, maar laat me toch nog maar wat recupereren 😉
Ken je dat voldaan gevoel van weken aan een project werken om het dan succesvol te kunnen afronden en nagenieten? Ook al kostte het op die momenten soms ontzettend veel energie en was het over eigen grenzen gaan, wetende dat je achteraf een serieuze weerbots zou hebben?
Awel, ik bevind me vandaag in die heerlijke roes van lichamelijke pijn en mentale boost. Mijn lichaam zegt compleet en op alle vlakken “nu is het echt genoeg geweest, nu moet je languit die zetel in”, maar mijn hart zegt dat het écht de moeite waard was om zover te gaan. Lees verder
Reuma In Mij 