Ondertussen zijn we weer een week verder… Een week waarin ik een beetje ben bekomen van een schitterende citytrip naar Kopenhagen! Voor herhaling vatbaar, maar laat me toch nog maar wat recupereren 😉

Op vrijdagochtend, 1 mei vertrokken mijn man en ik naar Kopenhagen. Mijn man had de ingeving om het vliegtuig zo vroeg mogelijk te nemen ‘want dan hebben we nog iets van onze dag’. Gevolg: rond 3u ’s ochtends (’s nachts) bedje uit om ons klaar te maken voor de vlucht rond 6u20. Op het vliegtuig kregen we zitplaatsen aan de exit. Zoals de stewardess het zo mooi zei: ‘Goed opletten tijdens het filmpje. Het komt erop neer dat je de deur eruit haalt en dat je dan springt.’ Dat in combinatie met een rochelende mede-passagier, zorgde voor de nodige hilariteit!

Aangekomen in Kopenhagen, was mijn eerste verrassing op de toiletten. Een detail voor velen, voor sommigen zelfs verspilling, maar voor mij een ware revelatie: lauw water om je handen te wassen! Later bleek dit niet alleen op de luchthaven te zijn, maar overal; in elke wc! Super voor iemand die vaak pijn heeft aan de vingers en waarbij koud water soms een echte hel kan zijn. (Mijn handschoenen had ik natuurlijk ook mee, zeker voor ’s ochtends, en ze kwamen goed van pas!)

De hoofdreden van onze citytrip naar Kopenhagen was een bezoek aan een internationaal gerenommeerd bierfestival CBC: mijn man is immers een beruchte 😉 bierblogger: Belgian Beer Geek. Hij had er met een aantal Belgische vrienden afgesproken, dewelke we regelmatig tegen kwamen op onze tochten door Kopenhagen en waarmee we ook regelmatig afspraken. Het werd een weekend om nooit te vergeten: wandelen en terrasjes doen. Het was immers goed weer en we verkeerden in optimaal gezelschap.

We hebben er lekker gegeten en genoten van Kopenhagen. Omdat we het meeste te voet hebben afgelegd, hebben we echt kunnen genieten van de stad. Een stad, die geen stad lijkt: niets van drukte of veel volk. Grote boulevards en fietspaden zo breed als een autorijvak. De voetpaden waren breed genoeg, maar werden wel in het midden onderbroken door een vervelend kasseistrookje: een strook die ik na dag 4 vervloekte wegens al pijnlijke voeten (en bij pijnlijke voeten voel ik elk klein steentje dat er in de weg ligt!).

Voor kinderwagens en rolstoelgebruikers is de stad evenwel niet toegankelijk: veel restaurants, bars, tavernes,… hebben treden en een te smalle deur. Bovendien mogen de rol- en kinderwagens niet binnen omdat ze dan de uitgang blokkeren en dit niet kan in kader van brandveiligheid. Kinderwagens bleven ook gewoon buiten staan. Soms met een slapend babietje erin en de ouders toekijkend vanaf hun tafeltje aan het raam in het restaurant. Bij ons ondenkbaar, bij hen gewoon. (Net zoals de luid rochelende mannen op straat, in restaurants, bars,…)

We bleven tot dinsdagavond, 5 mei. Jammer genoeg regende het die dag en was ik minder mobiel door de pijn in mijn voeten. Ik heb, door het vele wandelen, mijn voeten overbelast en hierdoor deden ook mijn heupen weer meer pijn. Ik had nochtans een extra paar schoenen mee, waardoor ik kon afwisselen, maar dat was dus niet voldoende…

En de volgende trip naar Kopenhagen? Dan overweeg ik zelfs een deeltje van de stad met de fiets te doen: overal brede fietspaden en vanuit de hotels kan je makkelijk fietsen huren. Ik heb zelfs ergens gelezen dat er exemplaren voor handen zijn met gps. Voor de mensen die me kennen en weten dat ik een hekel heb aan fietsen: Ja, ik, met de fiets, in Kopenhagen 😉