My hips don’t lie

Normaal gezien zit ik nu in de les ‘bemiddelen en onderhandelen’, georganiseerd door het Centrum voor Volwassenenonderwijs te Heverlee. Probleem ligt bij het woordje ‘zit’; zitten is sinds gisterenavond veel te pijnlijk geworden, waardoor les volgen vandaag gewoon niet kan.

Ik heb de laatste tijd terug meer last van mijn heupen. Het ziet ernaar uit dat de cortisone-infiltraties minder lijken te werken. Ondanks de spierversterkende oefeningen die ik van mijn kinesist heb gekregen en dewelke ik elke ochtend probeer uit te voeren, wordt de pijn erger. Wanneer de pijn te erg is, lukt het me gewoon ook niet om die oefeningen te doen. Het wordt trouwens afgeraden om gewrichten te gaan ‘overbelasten’ wanneer ze ontstoken zijn. Dus ja… Nu lig ik onderuit in de zetel, wachtend tot mijn medicatie aanslaat en daarna zal ik koude compressen op mijn heupen leggen om de pijn wat te verlichten. Lees verder

Interview met ‘Dag Allemaal’: vervolg

We hebben het gehad over het feit dat 1 op 5 Belgen één of andere vorm van reuma heeft. We praatten over de financiële impact en mogelijke oplossingen in het sociale systeem; over de weerslag van mijn reumatoïde artritis op het dagdagelijkse leven en huishouden; over mogelijke – en soms ook – simpele oplossingen en hulpmiddelen in het huishouden, maar ook op de werkvloer. We hebben het eigenlijk gehad over ongeveer dezelfde zaken waarover ik het met Bart Claes had (zie artikel in Uitgekamd) en toch ziet het artikel er (helemaal?) anders uit.

Ik kan enkel besluiten dat zowel journalisten en fotografen schrijven in functie van hun lezerspubliek… Ik heb de toestemming van de journaliste van Dag Allemaal, Kathleen Vervoort, om haar artikel hier te publiceren. 

Lees verder

Druk druk druk

Je zou kunnen denken dat mensen die thuis zijn, zoals ik, een zee van tijd hebben. Ik dacht dat ook, maar toch glippen de dagen door mijn vingers weg. Omdat het allemaal zo snel gaat, hou ik een agenda bij. Daarin schrijf ik mijn afspraken, maar ook de zaken die ik gedaan heb overdag. Zo kan ik bijhouden wat ik doe, wat ik aankan en hoe ik het nog beter zou kunnen plannen. Daarbij komt een extra aandachtspunt, gekregen van mijn psychologe, namelijk: het dagelijks inplannen van ‘me time’.

Je zou denken dat ik de hele dag ‘me time’ in kan plannen, maar blijkbaar is het toch niet zo simpel… Vaste posten in mijn agenda zijn de volgende: kiné, dans en tai chi. Omdat bewegen met reuma nu éénmaal super belangrijk is, probeer ik echt deze zaken systematisch te doen. Zin of geen zin. Pijn of ja, pijn. Vermoeid of ja, vermoeid. Deze afspraken krijgen prioriteit (net zoals de afspraken bij de dokters en specialisten natuurlijk). Sinds vorige week komt daar nu ook één maal per week relaxatie/mindfulness bij. Lees verder