September

De zomervakantie is voorbij gevlogen. In kruissnelheid vooruit. En ik heb ervan genoten. Het is de eerste vakantie dat ik zoveel tijd heb doorgebracht met mijn gezin en dan vooral met de kinderen. En het was fijn. Vermoeiend, dat wel.

Natuurlijk konden de kinderen ook terecht bij mijn schoonouders en mijn moeder. Gelukkig. Want ik vraag me toch altijd af hoe iedereen die 2 lange maanden met kinderen kan overbruggen. Een sportkamp tussendoor bracht wat meer regelmaat, maar toch. Het kost allemaal geld en mijn man en ik wilden toch ook nog samen, alleen, op citytrip. Egoïstisch? Misschien. Maar er zijn grote veranderingen op komst en we wilden toch nog één keer samen genieten van wat ‘we-time’. Want wie weet wat de toekomst brengt? Lees verder

Bijbenen

Goh, het is zwaar geweest de laatste tijd. Ik heb een aantal zware levenslessen geleerd ook. Beseffen dat de wereld door blijft draaien terwijl die voor jou blijft stilstaan is hard. Heel hard. Ik had nooit gedacht dat ik zo zwaar zou tillen aan reacties van anderen, of het gebrek aan reactie van bepaalde mensen, en toch doe ik het. (Ja, het klinkt echt bitter, sorry daarvoor!) Maar daarnaast ook hartverwarmende berichtjes en bezoekjes gekregen van mensen waar ik het dan weer helemaal niet van had verwacht; dank je wel hiervoor! Echt!

Ik ben mezelf heel hard tegengekomen en ik vrees dat het toch weer een tijdje zal duren vooraleer ik mijn draai terug gevonden heb. Lees verder

Emotionele rollercoaster

Het gaat de laatste tijd niet al te best met me. Ik schipper, balanceer, val en sta weer op. Vermoeid, krikkel, pijn, meer medicatie en geen duidelijkheid naar wat me op dit moment wel beter kan maken. Focus op werk en huishouden en prioriteit aan mijn gezin en toch proberen sociale contacten te behouden. Ik voel me wegglijden, maar wil er zo min mogelijk aan toegeven. Lees verder

De ene anesthesist is de andere niet…

Sinds zondag ben ik terug van een heerlijke vakantie in Italië. Heerlijke locatie, zalige temperaturen en plezant gezelschap. Meer moet dat niet zijn (tenzij dat het iets langer mocht duren natuurlijk!). Voor de eerste keer in jaren geen invasie van muggen en de bijhorende muggenbeten, maar wel een aantal moeilijkere nachten op een vreselijk harde matras. Niets is perfect hé…

Bij thuiskomst kregen we letterlijk een koude douche: regen en zo’n 20 graden kouder… Ja, het was even wennen. Ook een zalige eerste nacht in mijn heerlijk bed werd me niet gegund: onze kat heeft ons 14 dagen moeten missen en liet zich dan ook gelden. Daarbij kwam de strakke planning van was en plas want dinsdagmiddag werd ik geopereerd aan mijn rechterpols. Anderhalve dag tijd dus om alles gewassen en gestreken te krijgen want de kinderen vertrekken immers zaterdag op chirokamp ( en na de operatie mag ik een tijdje niet meer strijken)…

Lees verder