De zomervakantie is voorbij gevlogen. In kruissnelheid vooruit. En ik heb ervan genoten. Het is de eerste vakantie dat ik zoveel tijd heb doorgebracht met mijn gezin en dan vooral met de kinderen. En het was fijn. Vermoeiend, dat wel.

Natuurlijk konden de kinderen ook terecht bij mijn schoonouders en mijn moeder. Gelukkig. Want ik vraag me toch altijd af hoe iedereen die 2 lange maanden met kinderen kan overbruggen. Een sportkamp tussendoor bracht wat meer regelmaat, maar toch. Het kost allemaal geld en mijn man en ik wilden toch ook nog samen, alleen, op citytrip. Egoïstisch? Misschien. Maar er zijn grote veranderingen op komst en we wilden toch nog één keer samen genieten van wat ‘we-time’. Want wie weet wat de toekomst brengt?

Het gaat relatief goed met mij en mijn RA. Natuurlijk blijven de pijnen, nu vooral in schouders, polsen en heupen en natuurlijk die voeten en vingers. Dat is de constante in het verhaal. Natuurlijk blijft de vermoeidheid, maar ik probeer ze onder controle te krijgen door te blijven bewegen. Op vakantie hebben we heel wat gestapt. Bewust. Omdat ik het nu nog kan. Omdat ik weet dat het zo niet kan blijven duren. En ik heb er extra van genoten en de pijnen proberen opvangen met wat extra medicatie af en toe.

Minder stress gaf ook minder last. Dat is echt een duidelijke link. Sinds het schooljaar terug startte, werden mijn bezoeken bij kiné en osteopaat weer opgeschroefd. Vroeger opstaan blijft een moeilijke uitdaging en het is zoeken naar hoe het huishouden terug kan ingepast worden naast het werk, school, de hobby’s van de kinderen en dan nog zelf blijven bewegen.

Misschien verklaar je me zot, maar ik ben terug meer gaan werken: 16 uur per week in plaats van 13 uur. Met een klein hartje, want in het verleden liep dit telkens slecht af en moest ik terug naar die 13 uur per week. Maar ik wil het proberen. Financieel helpt het ons natuurlijk ook een beetje vooruit (niet veel, maar kom. Alle beetjes helpen.) en het zou gewoon fantastisch zijn moest het deze keer wel lukken.

Maar het is dus zoeken. Me ambetant maken dat ik ’s morgens niet op kan staan zoals ik het wil. Door stil te zitten overdag tijdens het werk, stijf ik weer makkelijker op; ik moet er echt op letten om regelmatig(er) te bewegen.  Pilates probeer ik wekelijks in te plannen en ook aquagym is nu gestart, tezamen met mijn dochter. Ze wou zo graag mee en de eerste les was een meevaller.

En dan dat gaan lopen… Ik ben tijdens de vakantie een hele periode niet gaan lopen, maar op aanraden en aansporen van mijn kiné, probeer ik het lopen terug te hernemen. Ook dit moet dus worden ingepland. Ik zou, om goed te zijn, toch minstens 2x per week moeten gaan lopen. En ik hou mijn hart al vast voor de winterperiode… Ik had het vandaag al zo koud 😉

Maar kom. Dag per dag. Bekijken wat kan en wat mag. Prioriteiten stellen. Niet overbelasten. Mooi proberen afgrenzen en balanceren en bekijken wat belangrijk is. Echt belangrijk. En dat zijn voor mij nog altijd mijn man en kinderen. En voor hen hou ik vol en doe ik mijn best, maar zeker ook voor mezelf. Steeds denkend: als het lukt, geniet ervan. Het is allemaal zo broos ❤