Ook al zijn het maar 4 gesprekken geweest, toch hebben ze voor mij veel betekend. Dit laatste gesprek was een vervolg op de andere drie, maar tevens ook een terugblik op en afronden van de loopbaanbegeleiding.

Omdat ik reeds 6 jaar geleden een loopbaanbegeleiding heb gevolgd, verliep de huidige begeleiding toch wat anders. Terwijl er tijdens de vorige begeleiding werd stilgestaan rond de 3 belangrijke thema’s (wie ben ik, wat kan ik en wat wil ik), gingen we nu verder in op het stuk: ‘wat kan ik nog’.

Van bij de start was het eigenlijk al duidelijk dat het coachen en begeleiden van mensen op mijn lijf geschreven staat, maar toch wou ik verder op zoek naar een backup-plan. Mijn faalangst onderbouwde deze vraag naar een andere richting, maar ook het steeds vooruit willen en liefst zo snel mogelijk. De boodschap van mijn loopbaanbegeleidster was niet nieuw, maar toch nog confronterend: mijn hoofd wil iets anders dan mijn lichaam. Ik moet (nog) meer leren luisteren naar mijn lichaam; een boodschap die bij mij heel wat weerstand opwekt. Ik heb het tijd gegeven en uiteindelijk toch contact opgenomen met een kiné die zich specialiseert in relaxatie en mindfulness. Misschien schrijf ik hier later wel iets meer over…

Dankzij de tips van de loopbaanbegeleidster ben ik verder gaan uitzoeken wat coachen precies inhoudt en welke opleidingen er voor handen zijn – liefst in de buurt, kwestie van bereikbaarheid en praktische haalbaarheid. En dan komen we ook terug naar de essentie: niet alleen voor opleidingen, maar ook voor tewerkstelling zal ik vooral met die praktische haalbaarheid moeten rekening houden. Want per slot van rekening deed ik mijn job graag bij GTB, maar is het het fysieke dat maakt dat ik dit niet meer kan.

In het artikel: “Gezocht: Werkgever met (oog voor) talent!” heb ik het over die zogenaamde randvoorwaarden. De voorwaarden opdat ik een job zo optimaal mogelijk zou kunnen uitoefenen. Natuurlijk bestaat zo’n dergelijke job niet (helemaal), maar het geeft me wel een soort van handleiding tijdens het solliciteren. (Ook de brochure ‘Een werknemer met reuma’ is een handig hulpmiddel trouwens.)

De rode draad doorheen de loopbaanbegeleiding was voor mij de sneltest van Luk Dewulf ‘Ik kies voor mijn talent’. Tijdens het eerste gesprek kreeg ik immers deze test mee naar huis en tijdens de daaropvolgende gesprekken hebben we telkens een stukje van deze oefening verder uitgediept. De test bestaat uit een opsomming van een aantal stellingen, waarbij je telkens moet aankruisen op een schaal van 0 tot 5 in welke mate die stelling op jou van toepassing is. De stellingen die het meest op jou van toepassing zijn, komen overeen met een bepaald talent. Deze talenten staan beschreven op kaartjes. Uiteindelijk is het de bedoeling om de kaartjes met talenten die het meest op jou van toepassing zijn, er uit te halen. Deze hebben we dan verder besproken en uitgediept. Tot slot zijn we gekomen tot de ‘ideale context’ waarin een dergelijk talent tot uiting kan komen en daarnaast tot mogelijke aandachtspunten en valkuilen.

Bij mij kwamen volgende talenten naar voren: Bruggenbouwer, Bezige Bij, Kennisspons, Planmaker, Zichtbare Presteerder, Doordenker, Samenbrenger. Deze talenten komen bij mij het beste naar voren in volgende ‘context’ of ‘ideale/optimale werkomgeving’: Liefst krijg ik de mogelijkheid tot uitbouwen van dossierkennis; ik wil namelijk verschil kunnen maken door kennis op te bouwen. Het beste werk ik voor een baas waar ik volledig achter kan staan. Daarnaast wil ik het gevoel hebben zinvol (en efficiënt) bezig te kunnen zijn. Ik werk graag met een netwerk en bouw graag bruggen op korte termijn (met als doel zo efficiënt mogelijk werken). Ik werk graag autonoom en hoor graag verschillende standpunten.

Mijn aandachtspunten zijn dan weer dat ik moet weten dat ik niet alle problemen kan oplossen; dat ik moet beseffen dat ik niet alles kan weten en me meer moet richten op bepaalde thema’s in plaats van op ‘alles’. Ik moet meer durven openstaan voor onverwachte wendingen (in plaats van steeds pro-actief op zoek te gaan naar backup-plannen) en me eerder richten op ‘niet al te zware problematieken’ (omdat ik deze moeilijk kan loslaten). En misschien één van de belangrijkste momenteel: ik moet leren bewuster omgaan met het moment; meer leven in het hier en nu (in plaats van te piekeren over ‘wat als’).

Nu de gesprekken zijn afgerond, stopt voor mij dit traject nog niet. Er zijn nog een aantal zaken die ik verder wil/moet uitzoeken, zoals bijvoorbeeld de mogelijkheden rond zelfstandig ondernemen of de mogelijkheden tot deeltijds werken via RVA (Ja, dat past weer in het ‘wat als… de mutualiteit me niet ondersteunt in mijn plannen van progressieve tewerkstelling’). Daarnaast is er nog heel wat werk aan de winkel in kader van ‘balans tussen lichaam en geest’. Het blijft voor mij een punt van weerstand, maar ik ga er wel wat mee doen.

Ondertussen ben ik afgelopen vrijdag gestart met een module van de opleiding ‘Personeelswerk’, in kader van plan B: ‘Opleiding volgen’. Doel van dit plan is om fysiek uit te gaan zoeken wat ik aankan en daarnaast natuurlijk mijn kennis bijschaven in kader van coachen/HRM. In kader van mijn artikel “Gezocht: Werkgever met (oog voor) talent” heb ik mijn curriculum vitae ook geactualiseerd.

Onmiddellijk solliciteren ga ik nog niet doen, omdat ik me de tijd wil geven fysiek uit te zoeken wat ik nog aankan. Maar natuurlijk hou ik ondertussen de arbeidsmarkt in de gaten en wanneer ik een vacature zie die me aanspreekt, zal ik zeker niet aarzelen daar op in te gaan!

Maar stap voor stap, dat heb ik wel geleerd… (maar het blijft voor mij wel een eeuwig aandachtspunt om tijdig op de rem te staan!)