Begin september 2014 schreef ik me in voor een aantal lesmodules bij het Centrum Volwassenen Onderwijs te Heverlee, binnen de studierichting ‘Graduaat Personeelswerk’. Tijdens die periode was ik nog thuis, in ziekteverlof, en onder contract van vzw GTB. Het doel van deze beslissing was om enerzijds bij te leren en anderzijds uit te zoeken wat ik nog aankon in kader van stressbestendigheid, concentratiemogelijkheden, tijdsinvestering en fysieke belasting. Omdat het een modulair lessysteem is, varieert het aantal dagen per week waarop de lessen plaatsvinden, afhankelijk van hoeveel modules er samenvallen. Soms heb ik 2 à 3 (volle) dagen les per week, dan weer maar 1 dagje of zelfs geen.

Het tempo van de lessen kon ik in het begin goed volgen. Ook opdagen tijdens de lessen was geen probleem. Wel werd me snel duidelijk dat, ondanks het feit dat ik tijdens de pauzes ervoor zorg om recht te staan en rond te wandelen, een hele dag zitten voor mij te veel is. ’s Avonds ben ik vooral uitgeput en mijn kiné-sessies blijven broodnodig. Ook is het belangrijk voor mij om recht voor de leerkracht te zitten. De lesbanken staan immers vaak in een ‘U’vorm en een beetje schuin zitten kan al snel rug- en heupproblemen opleveren.

Toen ik in januari 2015 startte met werken bij vzw ReumaNet werd de combinatie werken en naar school gaan voor mij toch wel zwaarder. Vooral de lessen die plaats vonden op een zaterdag, wogen steeds meer door omdat ook mijn gezinsleven onder druk kwam te staan. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en de modules op zaterdag opgezegd. Dit was voor mij een moeilijke beslissing, omdat ik altijd graag afmaak waaraan ik begin en ik mijn koppigheid en fierheid dus opzij moest zetten.

Daarnaast werd me al snel duidelijk dat ik niet enkel minder energie overhield na een lesdag, maar dat er gewoon geen extra energie meer over bleef. Heel concreet betekent dit dus geen energie meer voor voorbereidingen van de lessen, groepswerk of blokperiodes,… wat natuurlijk heel frustrerend is.

De beslissing om niet deel te nemen aan de examens is er niet gekomen van de ene dag op de andere; ik heb lang geworsteld en afgewogen. Maar vanaf het moment dat ik er echt voor gekozen heb, is er een last van mijn schouders gevallen. Ik kan me eindelijk (terug?) concentreren op het plezier van het naar de les gaan.

We zijn nu midden april en ik ben mijn laatste lesmodule gestart. Momenteel zijn er voor mij nog 2 lesmodules/vakken lopende, die zullen afgerond worden eind juni. Het is niet omdat ik geen examens kan meedoen en omdat ik een aantal vakken niet heb voltooid, dat ik het gevoel heb dat dit academiejaar voor mij ‘niet geslaagd’ is. Integendeel! Ik weet nu dat ik geen volledige dagen achter een bureau kan zitten omdat dit fysiek te belastend is. Daarnaast weet ik dat ik me nog steeds goed kan concentreren en dat ik alert en gemotiveerd ben. Tijdens groepsmomenten neem ik nog steeds vaak de voortrekkersrol en ik ben niet bang om initiatieven te nemen of te spreken in groep. Ik ben leergierig en heb genoten van de sociale contacten met mijn mede-cursisten. Opnieuw ben ik op mijn eigen grenzen gestoten, maar ik heb er deze keer wel een positief gevoel aan over gehouden.

Zou ik het opnieuw doen, moest ik weten wat ik nu weet? Ja, zeker!