Hoe het met me gaat? Goed hoor. Mijn reuma is relatief rustig, alleen begint de ochtendstijfheid terug op te spelen. Terwijl ik al een hele periode relatief vlotjes uit mijn bed raakte, ging het deze week helemaal niet.

Daarnaast loop ik al veel te lang rond met een koortsblaasje in het midden van mijn onderlip. Ze stond er ergens voor de kerstvakantie en is niet meer weggegaan. Of wel weggegaan, maar er komt steeds een ander het vorige gezelschap houden.

Naast die koortsblaas sukkel ik al een hele tijd met hoofdpijn die komt en gaat en spelen mijn kleinere gewrichten weer op. Die vermoeidheid blijft hangen en slapen lijkt niets uit te halen. Ik kruip op tijd mijn bed in, maar de slaap komt niet altijd zoals ze zou moeten. Of ik slaap goed in, maar wordt steeds meer wakker. Ook dat dwaas gevoel in mijn hoofd begint me overdag steeds meer te overvallen. Allemaal signalen dat het anders moet; dat ik het misschien wat KALMER aan moet doen.

Maar dat is zo moeilijk.  Het is enorm druk geweest op het werk. Tijdens de kerstvakantie had ik verlof, maar ook dan was het eigenlijk te druk, ondanks de geplande rustmomenten tussenin.  Nu is het werkjaar weer gestart en je raadt het al: super druk met alle veranderingen die bezig zijn en er nog zitten aan te komen.

2020 wordt een pittig jaar waar mijn voorgenomen ‘meer ja zeggen tegen mezelf’ (en dus meer gaan afgrenzen naar anderen toe) stevig zal worden uitgedaagd…

Sinds oktober heb ik wel in mijn hoofd een soort knop omgedraaid en probeer ik echt ruim op voorhand afspraken in te plannen naast het werk en de obligate consultaties bij zorgverleners (kinesitherapeut, osteopaat, dermatoloog, reumatoloog,… noem maar op).

Het gaat over momentjes die ik plan voor mezelf. Zo heb ik naast de wekelijkse afspraak Pilates nu ook een wekelijkse wandeling ingepland met een ‘wandelmaatje’. Dankzij mijn vorige blogbericht kan ik namelijk met fierheid zeggen dat ik wandelmaatjes heb waarmee ik overdag tijdens de werkweek kan gaan wandelen. Dames die wisselende uren hebben op het werk, thuis zijn van ’t werk of deeltijds werken. Toffe madammen waarmee ik vrij kan tetteren terwijl we toch anderhalf uur tot twee uur wandelen. En dat doet goed, echt waar! Zo dankbaar ❤

Daarnaast ben ik blij dat mijn psychologe terug is (ze was een tijdje buiten strijd). Ze helpt me alles in perspectief te zien en vooral: mezelf een beetje terug te vinden. Ik loop de laatste tijd echt veel te veel rond als een kieken zonder kop, op automatische piloot en ik raak echt uitgeput. Ik moet eerlijk zijn tegen mezelf: op deze manier hou ik het niet lang meer vol.

Ik heb een hulpmiddel meegekregen van mijn psychologe. Vanaf nu zou ik bij elk dingetje mezelf volgende vraag moeten stellen: “MOET IK DIT NU DOEN?”

Het lijkt onnozel, maar door stil te staan bij elk van deze woorden apart zou ik meer bewust moeten kunnen kiezen waar ik mijn energie zal inzetten:

1. MOET ik dit nu doen?
2. Moet IK dit nu doen?
3. Moet ik DIT nu doen?
4. Moet ik dit NU doen?

Deze vragen zouden me helpen meer te onthaasten en dichter terug bij mezelf te komen. Stil staan bij wat ik echt wil, want eerlijk: ik zie het niet meer. Ik zie vooral mezelf niet meer. Ik zie mezelf dingen doen voor anderen en dingen opnemen omdat ik het gevoel heb dat ik het moet doen. De laatste tijd heb ik vooral het gevoel dingen te MOETEN en niet meer te weten wat ik eigenlijk zelf WIL.

Dus daar zal ik de komende periode extra mee bezig zijn: tijd maken om terug bij mezelf te komen en uit te zoeken wat ik zelf WIL en ook: wie ik BEN. Natuurlijk weet ik dat ik mama ben en vriendin en partner en dochter en werknemer en… maar ik wil ook weten wie ik ben, in relatie met mezelf. Wat ik graag doe, wat ik kan, waar ik sta, waar ik naar toe wil…

Dus hoe het echt met me gaat? Het kan beter… Mijn lijf laat me weten dat het dringend tijd is dat ik meer ‘ja’ ga zeggen tegen mezelf. Ik sta voor de grote uitdaging mijn grenzen duidelijker aan te geven en meer ‘neen’ te zeggen tegen anderen. Iets wat ik helemaal niet graag doe, want ik stel niet graag teleur. Een ander ding waar ik niet goed in ben is hulp vragen. Misschien kan ik beiden combineren door je te vragen mij te helpen bij het aangeven van mijn grenzen?

Wish me luck…