Ondertussen zijn we al bijna 2 weken verder in dit nieuwe jaar. Ik heb er naar uit gekeken. Een nieuwe start, nieuwe hoop, maar vooral afscheid nemen van 2017.
Ik was er klaar voor. Lees verder
Ondertussen zijn we al bijna 2 weken verder in dit nieuwe jaar. Ik heb er naar uit gekeken. Een nieuwe start, nieuwe hoop, maar vooral afscheid nemen van 2017.
Ik was er klaar voor. Lees verder
“Mama, de volgende spreekbeurt die we hebben, mogen we het onderwerp zelf kiezen. Ik heb gekozen om het te hebben over ‘mijn gezin’. Ik weet het, mama”, ondertussen roefelend in mijn haren, “je praat niet graag over je reuma. Maar ik ga dat wel doen.” Slik. Mijn dochter, bijna tien jaar, heeft het er minder moeilijk mee dan ik. Blijkt. Lees verder
Onder het moto ‘het hoeft niet altijd positief te zijn’, durf ik het aan dit stukje te schrijven. Ik heb er lang over getwijfeld, maar je hebt er recht op. Voor de mensen die dicht bij me staan: geen paniek, dit is geen alarmkreet. Mijn berichtjes zijn gewoon waarheidsgetrouw, in goede en in slechte tijden.