Onverwacht sta ik daar.
Opgericht,
in omgewoelde grond.
Dit ben ik.
frêle, broos
sterk
mooi gekleurd
Wapperend in de wind,
mijn zwarte kern afgeschermd.
breekbaar
Met ferme stengel
en zachte doorns die me beschermen.
Pluk me niet,
laat me staan en geef me water
Koester me.
zie mijn schoonheid
zie mijn bloem;
mijn binnen- en buitenkant.
Verwarm me.
geef me zon
geef me liefde
geef me ruimte.
Aanvaard me.
zie mijn broosheid
zie mijn sterkte
zie mezelf
(zie me graag zoals ik ben)
Vandaag opgestaan (bijna) zonder ochtendstijfheid! Ongelooflijk, maar waar! Hoogstwaarschijnlijk beginnen de cortisone-infiltraties die ik gekregen heb in beide heupen te werken, waardoor ik ’s nachts super aan het zweten ben en blijkbaar overdag bij wijze van spreke uit bed kan springen 😉
Ik ga niet te enthousiast zijn, want het kan maar een kleine opflakkering betekenen… Maar man, wat voel ik de energie (en de cortisone?) razen door mijn lichaam! Vandaag wordt het dus voor mij een uitdaging ‘mezelf in de hand te houden’ – want als je een hele tijd niet veel hebt kunnen doen en je daarna super-energetisch bent, wil je toch vooral in ACTIE schieten, niet?
Reuma In Mij 