Onverwacht sta ik daar.
Opgericht,
in omgewoelde grond.
Dit ben ik.
frêle, broos
sterk
mooi gekleurd
Wapperend in de wind,
mijn zwarte kern afgeschermd.
breekbaar
Met ferme stengel
en zachte doorns die me beschermen.
Pluk me niet,
laat me staan en geef me water
Koester me.
zie mijn schoonheid
zie mijn bloem;
mijn binnen- en buitenkant.
Verwarm me.
geef me zon
geef me liefde
geef me ruimte.
Aanvaard me.
zie mijn broosheid
zie mijn sterkte
zie mezelf
(zie me graag zoals ik ben)
Toegegeven, vaak is het niet gemakkelijk het positieve te zien in het hebben van reuma. Pijn, vermoeidheid, ontstekingen, een lage immuniteit en bijgevolg sneller ziek, veel medicatie nemen, vaak zoeken naar andere medicatie of allergieën maken en niet weten op wat (nu loop ik rond met blaasjes in mijn aangezicht en we weten niet van waar ze komen; gelukkig is de zwelling al weg…), veel dingen niet (meer) kunnen, agenda aanpassen aan kiné- en doktersbezoeken,… Noem maar op. Maar toch heeft reuma me ook op een positieve manier beïnvloed en veranderd.
Oef… De kerstvakantie zit er bijna op. Ik ben echt aan het aftellen. Begrijp me niet verkeerd: ik hou van de feestdagen, van het gezellig samen zijn met vrienden en familie, van het feit dat de kindjes de hele tijd thuis kunnen zijn… Super allemaal en ik geniet met volle teugen… Maar het begint me echt te druk te worden. Het gebrek aan structuur begint nefast te worden voor mijn gezondheid…
Reuma In Mij 