Onverwacht sta ik daar.
Opgericht,
in omgewoelde grond.
Dit ben ik.
frêle, broos
sterk
mooi gekleurd
Wapperend in de wind,
mijn zwarte kern afgeschermd.
breekbaar
Met ferme stengel
en zachte doorns die me beschermen.
Pluk me niet,
laat me staan en geef me water
Koester me.
zie mijn schoonheid
zie mijn bloem;
mijn binnen- en buitenkant.
Verwarm me.
geef me zon
geef me liefde
geef me ruimte.
Aanvaard me.
zie mijn broosheid
zie mijn sterkte
zie mezelf
(zie me graag zoals ik ben)
De afgelopen week was een heerlijke mix van buikgriep en chronische sinusitis, het volgen van lessen in kader van personeelswerk (plan B) en het runnen van het dagdagelijkse leven (huishouden, kindjes, sociale contacten, hobby’s). Lekker druk dus met een minimale recuperatietijd. Toch is het me gelukt om, nu toch al 4 weken na elkaar, op te dagen bij de kinesist voor relaxatie-oefeningen. (Dit bovenop de ‘klassieke’ kiné-sessies van spierversterkende oefeningen en massage.)
Voor mij zijn die relaxatie-oefeningen toch wel iets waarvoor ik extra moeite moet doen. Van nature uit sta ik nogal argwanend tegenover de meer alternatieve vormen van omgaan met pijn. Toch sluit ik die weg niet uit. In het verleden heb ik al kennis gemaakt met acupunctuur en voetreflexuologie en momenteel volg ik Tai Chi – in januari start ik hier trouwens het derde jaar op rij! En dus nu komt er een vorm van ‘mindfulness’ bij.
Reuma In Mij 