De laatste tijd gaat het eigenlijk niet zo goed met me. Nochtans denken heel veel mensen van wel: ze zien mijn wandelberichten langskomen op social media en moedigen me via allerlei berichtjes aan. Heel fijn natuurlijk, vooral ook omdat ik zo hard bezig ben me te focussen op meer bewegen en het behalen van mijn wandeldoel in 2021 (zie vorige blogpost).

Maar ‘achter de schermen’ ben ik op de sukkel. Sinds juni 2020 heb ik steeds meer last van migraine-aanvallen. Wat voordien af en toe eens een lastige aanval was, is nu opgestapeld tot meerdere aanvallen per maand.

Migraine met aura was de officiële diagnose in 2017. Omdat ik er toen maar heel af en toe last van had, hadden deze aanvallen niet zoveel impact op mijn dagelijkse leven. Dat is relatief natuurlijk, want bij mijn aanvallen verlies ik mijn zicht en moet ik echt plat liggen voor een aantal uren. Maar ik had ze maar af en toe en ze duurden gemiddeld maar een dag, maximum twee.

De aanvallen kwamen echter meer en werden erger en vorig jaar in juni startte ik met specifieke medicatie, namelijk triptanen, om de migraine-aanvallen te couperen. De eerste triptanen hadden een slecht neveneffect en ik ben in oktober dan overgestapt naar andere. De aanvallen blijven elkaar echter opvolgen, nu heb ik er een aantal per maand en bovendien blijven ze langer duren als ze doorbreken. Dit kan nu zelfs tot een drietal dagen aanhouden. Heel lastig, want dan lig ik letterlijk ‘uit’.

Ondertussen ben ik opnieuw langsgeweest bij de neuroloog en zijn we gestart met allerlei onderzoeken om te bekijken hoe we die migraine-aanvallen kunnen aanpakken. De triptanen werken onvoldoende en de ontstekingsremmers die ik zou kunnen innemen tegen de migraine mogen niet samen genomen worden met deze tegen de reuma-ontstekingen…

Want ja, ook die reuma is er nog steeds en die speelt ook op en dat maakt dat ik de laatste tijd echt op mijn tippen begin te lopen. (Figuurlijk dan, want letterlijk is dat momenteel te pijnlijk 😉 ) Mijn balans zit, dacht ik, goed en wat je zelf in de hand moet hebben in kader van reuma is gelukkig ongeveer ook allemaal belangrijk om de migraine tegen te gaan: een vaste dagstructuur, voldoende bewegen, voldoende water drinken, gezond eten, voldoende rusten en zo min mogelijk stress.

En ik denk dat het dit laatste is dat me parten begint te spelen. Enerzijds is het heel druk op het werk, maar anderzijds doen ook die Coronatoestanden er geen goed aan. Kunnen thuiswerken is positief, maar dat deed ik voordien natuurlijk ook al. Wat er nu bijkomt zijn onder andere de andere familieleden die meer thuis zijn. Het is gewoon drukker thuis. 

Ik weet dat ik echt niet mag klagen: mijn man gaat nog buitenshuis werken, de zoon mag voltijds naar school en de dochter halftijds. Ieder heeft zijn eigen kamer en ik kan zeer regelmatig de tijd nemen voor mezelf om te gaan wandelen. Maar toch voel ik het. We zijn op elkaar aangewezen. We zijn meer met elkaar bezig, wat ook goed is hè, maar ook extra stress met zich meebrengt. Ik was zo gewoon om alleen thuis te werken en mijn ding te doen. Te rusten wanneer het moest, pauzes nemen wanneer het kon en op de één of andere manier lukt me dit nu minder.

Ook op het werk hebben we geen tijd om stil te zitten. (Niet dat we dit voordien wel deden, maar kom 😉 ) Men heeft door dat we niet moeten wachten ‘tot de Coronacrisis gedaan is’ en iedereen wil de ‘verloren tijd’ van het voorbije jaar inhalen en goed maken. Heel wat webinars zijn er te geven en te volgen, heel wat informatie moet up to date blijven, een nieuwe opleiding staat voor de deur,… Heel wat fijne zaken waar ik ontzettend veel energie van krijg, maar ‘trop is te veel’ zeggen ze hier bij ons…

Maar het komt goed, daar ben ik zeker van. Nu is het gewoon nog even doorbijten, zoeken naar een nieuwere balans, even meer tijd vrijmaken voor langere rustmomenten en vooral meer momenten weg van het scherm en meer de natuur of de tuin in. Extra opladen waar nodig en op zoek gaan naar mogelijkheden om die migraine meer te gaan counteren. 

Zoals in het vliegtuig de instructies van de steward(ess) duidelijk zijn om eerst het zuurstofmasker op je eigen neus te plaatsen en dan pas op dat van anderen, neem ik deze tip mee in mijn dagelijkse leven: zelfzorg als basis voor een goede zorg voor anderen ❤