Zalig is het toch, zo de hele dag thuis zijn. Tijd voor je huishouden, energie over voor de kinderen en hobby’s. Ja, als je niet ziek bent en vakantie hebt is dat inderdaad een heerlijkheid. Als je een chronische ziekte hebt is het andere koek.

De hele combinatie huishouden-werk-gezin-hobby’s is voor iedereen een uitdaging. Voor mensen met reuma is het nog eens extra belastend. Je kan het een beetje vergelijken met hoe je je voelt tijdens een revalidatieperiode na een operatie: je wordt heel snel moe, ook al lijkt het alsof je niets hebt gedaan. De minste inspanning kan je volledig uitputten.

Elke dag is het weer zoeken. Een beetje plannen maken, maar niet te veel. Rekening houden met een klein batterijtje dat vaak moet opladen door te rusten of te slapen. Maar ook dat mag niet te veel: reuma-patiënten moeten immers voldoende bewegen om de gewrichten soepel te houden. Ook al doet het pijn, ook al ben je te moe: je moet toch bewegen. Hiervoor ga ik (vaak een aantal keer per week) naar de kinesist voor spierverstevigende oefeningen en, als dat nodig is, massages.

Daarnaast starten in september de Tai Chi lessen. Vaak is het zoeken naar het beetje energie dat nog over is om ’s avonds naar de les te rijden. Maar nadien heb ik wel een voldaan gevoel.

Constant heb ik het gevoel keuzes te moeten maken. Deze week probeer ik ervoor te zorgen dat mijn was en strijk in orde zijn voor donderdag. Die dag krijg ik mijn tweede infuus en weet ik dat ik nadien een aantal dagen ziek kan zijn. Een nieuwe afspraak met de juf moet worden gemaakt, want ik kan donderdagavond niet naar het oudercontact. Ook plannen voor het weekend worden er voorlopig niet gemaakt.

De pijn en ontstekingen, de vermoeidheid en gebrek aan energie gaan niet volledig weg dankzij de infusen. Jammer genoeg. Maar ze maken wel, samen met de bijkomende medicatie, de pijn minder en beter te verdragen. Wanneer ze voldoende ‘aanslaan’ geven ze me dat beetje extra om er terug tegen aan te kunnen en verder te zoeken naar hoe alles te combineren.

Dus zeg me alsjeblieft niet dat het leuk lijkt thuis te zijn en tijd te hebben voor leuke dingen. Ik ben immers op zoek naar hoe ik die dagdagelijkse, voor iemand anders misschien eenvoudige, taken rond kan krijgen zonder constant uitgeput te zijn.

En weet dat ik erin geloof dat ik een goede combinatie zal vinden! Eentje waar ik altijd misschien wat aan zal moeten sleutelen, maar eentje waar ik me gelukkig bij zal voelen. Eentje waarbij ik kan zeggen: ‘Kijk, ik doe het toch maar!’