Gisterenavond had ik het weer. Het was dan ook al weer een tijdje geleden. Zitten we heerlijk te genieten van een avondje uit met vrienden en kinderen en zegt mijn lichaam ineens dat het genoeg is geweest. Kleine signalen kwamen er wel, iets op voorhand: ogen die dicht beginnen te vallen, me moeilijker kunnen concentreren op de conversatie, pijn in de heupen en dan ineens: kortsluiting.
Mijn hoofd dat zegt: “Ik moet naar huis. Nu!” Niets aan te doen. Ik word ineens ontzettend lastig, bot en ambetant en moet onmiddellijk naar huis. De rekening moet worden gevraagd, de jassen moeten snel aan en dan razendsnel naar huis.
Pijnstillers worden ingenomen en thuis aangekomen, ga ik onmiddellijk naar bed. Van slapen komt er eerst niets in huis. Natuurlijk voel ik me schuldig en lastig over mijn gedrag en lig ik te piekeren. Natuurlijk doet heel mijn lichaam pijn en kan ik nog niet liggen hoe ik wil en moet ik wachten tot de pijnstillers beginnen te werken.
Kapot en uitgeteld. De feestdagen eisen hun tol. Mijn lichaam kan het jammer genoeg niet meer aan. Ik probeer er rekening mee te houden door tijdens de kerstperiode niet altijd mee te gaan met mijn man wanneer hij tussendoor heeft afgesproken met vrienden. Tussen de feestjes door probeer ik zoveel mogelijk rust te nemen en voldoende te bewegen. Maar tijdens de kerstfeestjes zelf wil ik er dan natuurlijk extra van genieten. Te laat in bed, te lang blijven tafelen, te weinig afwisseling van houding. Maar oooh zo gezellig, dus ik wil er niet over zagen.
Ik prijs me gelukkig met mijn familie, met mijn vrienden, met mijn gezinnetje. Maar ik moet echt die kortsluitingen op een andere manier leren aanpakken, want leuk is het niet om dan in mijn gezelschap te vertoeven… (Bij deze: nogmaals sorry, schatties!)
Gelukkig overkomt het me niet veel. Het overvalt me vooral tijdens drukkere periodes, met verschillende feestjes op korte tijd. Tijdens de kerstperiode dus bijvoorbeeld. Thuis overkomt het me ook wel eens, maar dan kan ik onmiddellijk mijn bed in en heeft niemand er echt last van.
Heb jij ook wel eens last van zo’n kortsluiting? En hoe pak jij dat dan aan?
Reuma In Mij 
Altijd moeilijk. Vrijdag voor kerstverlof preventief cortisone IM. Nadien is doseren de boodschap, tussen 10 en 11 gaan slapen en uitslapen. Met cortisone slaap ik veel beter s’nachts omdat ik bijna niet wakker wordt van de pijn. Zelf maar 1 familiefeestje organiseren, met broodjes:) en veel rusten. Het huis is hier nu wel een stal met 3 kinderen. Zo hoop ik dit jaar de kortsluiting uit te stellen tot 4 januari.
Dank je voor de tips, Marleen!
Ik probeer ook zo goed mogelijk te balanceren tussen rust en beweging. Geen feestjes bij ons thuis en zo min mogelijk inspanning voor de rest…
En inderdaad als we een feestje doen, met zo min mogelijk werk…
Super naar. 😦 Ik hoop dat je ondanks alles toch wel een klein beetje genoten hebt.
Bij mij kan het zich op twee manieren uiten. Of ik krijg een migraine aanval. Meestal kan ik die wel drukken met medicatie tot ik weer thuis ben. Of ik krijg een soort pijnaanval. Hier werkt helemaal niks tegen (vooralsnog tenminste geen pijnmedicatie gevonden die werkt) dus dan blijf ik gewoon rustig zitten. Ik word wat stiller, maar blijf wel gewoon omdat de afleiding fijner is dan in bed liggen en niet kunnen slapen van de pijn.
Ja hoor. Genoten heb ik. Maar als het ineens opkomt, kan ik gewoon niet blijven zitten… Ik heb dan niet alleen last van pijn en vermoeidheid, maar vooral van mijn humeur en ik barst dan ineens uit… Beschamend…
Fijn dat je wel genoten hebt. Heftig lijkt mij dat! Bij mij heeft het gelukkig geen invloed op mijn humeur. Dat scheelt enorm volgens mij.
Heel herkenbaar… Al die drukte en feestgedruis, het is iets waar ik vooraf van weet dat het me niet goed zal afgaan… Ik ga alleen in op ‘geplande’ feestjes/uitstappen en tracht dan vooraf zo veel mogelijk te rusten, neem eventueel een ontstekingsremmer extra. Aangezien de kinderen hier volwassen zijn én ik op het werk al over heel wat dagen verlof beschik, geeft me dat een comfortabelere situatie om hier vooraf op in te spelen. Ik zorg dat ik vooraf voldoende slaap heb, neem eventueel wat verlof voordien en hou me heel rustig de dag/uren voor het feestje… Niet dat dat een garantie is dat het me goed afgaat, ik ben ook maar zoekende naar wat kan helpen. En de mensen waarmee we weg gaan of feesten, kennen mijn situatie, zodat het ook niet vreemd overkomt op momenten dat het me niet meer lukt…
Nog een prettig en rustig eindejaar gewenst !
Ik kan me ook bij die gelukkigen tellen, Renilde, die mensen rondom haar heeft die de situatie begrijpen. Ik heb gewoon heel wat last van mijn humeur dat ineens kan omslaan. Gelukkig gebeurt dit zelden, maar toch…
Het laatste dat ik wil is mensen afschrikken. Vooral net die mensen die ik graag zie en zij mij…
Heb dit zo ongeveer dagelijks, zeker wanneer ik eens iets wil doen. Maar minste inspanning bekoop ik dan toch achteraf; Neem dan Panadol retard twee elke 8 uur, daarmee is dit wat onder controle maar de pijn komt er nog door, ik ondervind dat zo weniig mogelijk doen helpt, dan hou ik het uit maar is toch zo moeilijk. Als ik dan in gezelschap ben word ik afwezig en verbijt de pijn, dit vermoeid ook, ik doe dan s’ middags een dutje van paar uur, hierna gaat het dan iets beter.Maar toch, leren mee leven zeker? Moeilijk te aanvaarden.
Leren mee leven, René… Soms makkelijker gezegd dan gedaan. Steeds zorgen dat je een goede balans vindt tussen rust en activiteit. Alleen is iedereen gewoon al uit eigen doen tijdens de feestdagen. Laat staan wanneer je reuma hebt…
Ik wens je minder pijn en toch nog fijne feestdagen x
op voorhand pijnmedicatie innemen, zodat je geen aanval krijgt tijdens het feest…dat helpt bij mij, alleen hangt veel af van wat je al neemt…dat maakt de keuze supermoeilijk. En proberen genieten. Wij hebben hier morgen een feestje. Manlief is alles al aan het voorbereiden (huis wordt omgebouwd), boodschappen worden klaargezet in de winkel om door ons opgehaald te worden, en iedereen belegt zelf zijn pizza…dus niet te veel werk. Ik ga proberen genieten, met een pijnstiller in mijn lijf.
Heeft iemand ervaring met Trazolan?ontstekingremmer en slaapopwekker.
Ik neem dat al 5 dagen s’Avonds en de pijn blijft opsteken,ook lig ik nog zeker 3u wakker,,met het gevolg,slaaptekort door de pijn,ook ben ik al 3kilo bijgekomen wat enorm frustrerend is.s’Ochtends neem ik ook nog Symbalta 60mg,Arcoxia,wekelijks Humira.
Overweeg om een aangepast dieet te volgen.
Wie geeft raad.
Beste Veronique
Zelf heb ik geen ervaring met Trazolan.
Misschien kan je je vraag stellen op één van de besloten facebookgroepen mbt reuma of op mijn Facebookpagina Reuma In Mij?
Lezers van de blog kunnen natuurlijk ook reageren op dit berichtje…
Groetjes
Anja
Beste Veronique,
Zie reactie van Inge Vandenhove op je vraag over ervaringen met Trazolan.
Groetjes
Anja
Beste,
Trazolan is een antidepressivum dat ook wel gebruikt wordt om beter te kunnen doorslapen, maar of het een ontstekingswetkfnde reactie heeft, daar heb ik nog niets over gelezen. Ik krijg maandelijks Orencia IV voir mijn RA, en wanneer ik toch nog een opstoot krijg neem ik Mobic in (max. 1/dag). Als het helemaal te erg wordt komen er cortisone-injecties in de ontstoken gewrichten aan te pas. Groetjes, Inge
Beste Inge,
Heb Veronique net een berichtje gestuurd zodat ze overjouw ervaring met Trazolan kan lezen.
Bedankt voor je feedback!
Groetjes
Anja