Pfff… Vandaag kan weer tellen. Ik had het ergens al wel voelen aankomen toen mijn tandarts me tijdens het laatste controlebezoek doorverwees naar een parodontoloog.

Ik had gewoon wat last van bloedend tandvlees tijdens het tandenpoetsen en wat overgevoeligheid voor warmte en koude. Maar al bij al vond ik het allemaal nog wel meevallen. De onderzoeken bij de tandarts vind ik ook altijd vrij pijnlijk, maar ik weet niet zeker of dit te maken heeft met mijn angst voor tandartsen en tandpijn of dat het effectief echt zo pijn doet.

Maar de tandarts stelde vast dat ‘mijn bot wegtrok’ en dat mijn tandwortels meer vrij komen te liggen. Ze vond het hoog tijd me door te verwijzen naar een parodontoloog.

“Parodontologie is een extra specialisatie binnen de tandheelkunde en richt zich op de steunweefsels van de tanden en de kiezen. Het woord “parodontologie” is afgeleid van de Griekse woorden ‘para’ (naast), ‘odous’ (tand) en ‘logos’ (leer). Een parodontoloog behandelt ontstoken tandvlees (gingivitis) en andere weefsels rond de tand (parodontitis) en het corrigeren van defecten na genezing hiervan.” (Bron: wikipedia)

Een gemiddelde, ‘normale’ mens heeft ‘tandvleeszakjes’ of ‘pockets’ rondom de tand van maximum 3 mm. Bij mij zijn deze pockets iets dieper geworden waardoor de bacteriën er zich makkelijker kunnen vermenigvuldigen omdat ze onbereikbaar zijn met de tandenborstel. Het tandvlees komt hierdoor losser rond de tand te zitten en het bot en de ondersteunende vezels van de tand worden aangetast en verdwijnen.

Het botverlies gebeurt geleidelijk, waardoor de tanden steeds meer steun verliezen en uiteindelijk los kunnen komen te staan.

Een leuk vooruitzicht dus – NOT!

Omdat ik deze parodontitis op een relatief jonge leeftijd heb, slaat deze agressiever toe. En opnieuw is dit een ziekte die ik niet kon voorkomen. Ze is vergelijkbaar met reumatoïde artritis (RA) in die zin dat het een ziekte is die ervoor zorgt dat mijn eigen lichaam zich zelf aanvalt, zonder duidelijke oorzaak. Bij RA richt de eigen ontstekingsreactie zich op mijn gewrichten; bij parodontitis op mijn bot ter hoogte van mijn tanden.

Blijkbaar krijgen mensen met RA makkelijker parodontitis. En omgekeerd: mensen met parodontitis hebben een verhoogde kans reumatoïde artritis te krijgen. Beide aandoeningen zijn op de één of andere manier met elkaar gelinkt.

Vandaag werden, naast een uitgebreid mondonderzoek, de röntgenfoto’s gemaakt om een goed beeld te krijgen van de hoeveelheid en aard van het botverlies. Al bij al valt het nog goed mee, want “We zijn er gelukkig op tijd bij!” (Een zinnetje dat ik toch al heel wat keren heb horen vallen ondertussen.)

In januari 2017 starten we met de behandeling: in 2 sessies, onder plaatselijke verdoving, zal de parodontologe mijn tandwortels grondig reinigen. Nadien is het aan mij om met speciale borsteltjes mijn tanden goed te blijven verzorgen. Na een 3tal maanden moet ik terug op controle om dan nadien jaarlijks opgevolgd te worden door zowel mijn eigen tandarts als de parodontologe.

We weten dus weer wat doen. En er wordt weer maar eens een specialist toegevoegd aan mijn lijstje van mensen die me opvolgen, allemaal dankzij mijn RA: reumatoloog, huisarts, podoloog, kinesitherapeut, tandarts, oogarts, cardioloog, dermatoloog, psycholoog en nu dus ook een parodontoloog…

Kostenplaatje?

Parodontologen werken meestal niet-geconventioneerd en moeten zich bijgevolg dus niet houden aan de vooropgestelde bedragen van het RIZIV. Ze kunnen dus vragen wat ze willen en doen dit vaak ook. (Het is wat te vergelijken met de grote prijsverschillen tussen verschillende orthodontisten.) Check dus op voorhand de kostprijs!

Ik heb nog ‘geluk’ gehad. Vandaag betaalde ik voor de consultatie, inclusief röntgenfoto’s en onderzoek 110 euro waarvan ik – dacht ik begrepen te hebben – zo’n 70 euro terug zal krijgen via mijn mutualiteit. Voor de behandeling (reinigen van de tandwortels) zal ik 2 x 175 euro moeten betalen waarbij het RIZIV ongeveer (éénmalig) voor 130 euro tussenkomt. Voor de opvolgconsultatie na 3 maanden zal ik 115 euro betalen, waarbij er een tussenkomst is voorzien van ongeveer 100 euro.

Maar, en hier komt het: Ben je 55 jaar of ouder, dan komt het RIZIV niet tussen voor de behandeling en dan moet je dus het hele bedrag van 2 x 175 euro volledig zelf betalen.

Het spreekt voor zich dat ik niet KIES voor dergelijke behandeling. Erger nog: het koud zweet staat me in de handen wanneer ik denk aan onze volgende afspraak. Maar wat moet, moet.

(Maar nu is het toch genoeg geweest. Dank je wel, RA. Het mag nu écht gaan stoppen.)