Vanaf vandaag ben ik de trotse eigenares van aangepaste kranen. De loodgieter heeft ze deze ochtend geïnstalleerd, zowel in de badkamer als in het toilet: kranen met hendeltjes in plaats van draaiknoppen. In de badkamer 2 kleine mengkranen aan de wastafels, aan het bad een thermostatische bad- en douchekraan en een kleine koudwaterkraan in het toilet. Deze laatste is niet helemaal doordacht: ik krijg meer pijn aan mijn vingers bij het wassen van mijn handen onder koud water, maar er is geen warmte-toevoer in onze wc.

Een kostelijke zaak, zou je zo denken. En dat is het ook, moest ik niet kunnen rekenen op een tussenkomst van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Dit Agentschap komt in Vlaanderen onder andere tussen bij onkosten voor de aankoop van hulpmiddelen in je thuissituatie. (Aanvragen voor aanpassingen op de werkvloer moeten gericht worden aan VDAB).

Begin 2013 stuurde ik een mailtje aan het VAPH voor een aanvraag tot hulp, waarop ik van hen een lijst kreeg met adressen van multidisciplinaire teams waarbij ik langs moest gaan voor het opstellen van een aanvraagdossier. Op de lijst stond het adres van de sociale dienst van een mutualiteit bijvoorbeeld, maar ook afgevaardigden van externe diensten (zoals bijvoorbeeld een Centrum voor LeerlingenBegeleiding!). Ik koos er echter voor om mijn dossier te laten opstellen door het multidisciplinaire team van het ziekenhuis omdat zij mijn dossier al in hun bezit hebben en me bijgevolg het beste kennen. Het was echter wachten op de terugkomst van de ergotherapeute in september 2013 vooraleer ik samen met de sociaal assistente en de ergotherapeute een hele vragenlijst kon invullen.

Deze vragenlijst diende, samen met mijn medisch dossier, als basis voor de aanvraag van hulpmiddelen thuis. Ik wou vooral aangepaste kranen omdat ik draaibewegingen zoveel mogelijk wil vermijden wegens pijn in mijn handen. Daarnaast leek het me ook nuttig om een handgreep te plaatsen op de muur naast het bad om me te kunnen rechttrekken uit bad. Een handgreep op de stofzuiger leek me ook handig. Andere aanpassingen in huis had ik al doorgevoerd: zo heb ik elektrische rolluiken (beneden), zijn het geen kasten maar schuiven in de keuken, heb ik plooimanden voor de was, staat mijn strijkplank open in een kamertje met het strijkijzer erop (zo moet ik beiden niet steeds opbergen),…

Voor kleinere hulpmiddelen, zoals aangepast keukenmateriaal, komt het VAPH jammer genoeg niet meer tussen. Ook de handgreep aan de stofzuigerstang blijkt zo’n kleiner hulpmiddel te zijn waarvoor er niet meer wordt tussengekomen: “Dit hulpmiddel is niet opgenomen in de refertelijst van het VAPH. Een uitzondering is mogelijk wanneer het hulpmiddel meer kost dan 300 euro. In dat geval kan de vraag worden voorgelegd aan de Bijzondere Bijstandscommissie (BCC)” (Bron: ontvangen brief van het VAPH als antwoord op mijn aanvraag.)

Na ontvangst van mijn aanvraagdossier, kwam een maatschappelijk assistente van het VAPH op huisbezoek. Dit om de situatie thuis te bekijken en het nut van de aanvraag te kunnen inschatten. Het huisbezoek vond plaats in maart 2014: ik was net in revalidatie na mijn voetoperatie. Het was een heel vriendelijke dame; ze stelde me allerlei vragen en nam foto’s van de badkamer en het toilet. Deze dame legde me uit dat een goedkeuring voor tussenkomst voor hulpmiddelen wordt afgewogen op basis van interventieniveaus (aanvulling of vervanging) en functiebeperkingen (onderste ledematen, bovenste ledematen, spraak, zindelijkheid, romp-wervelkolom-bekken, gehoor en zicht).

Op basis van mijn aanvraagdossier blijkt het bij mij te gaan over een aanvraag tot tussenkomst bij ‘aanvulling functie bovenste ledematen’. De aanvraag voor aangepaste kranen blijkt in de refertelijst van die categorie te vallen, waardoor er wel een tussenkomst kon zijn. Die handgreep bleek echter te vallen onder categorie ‘aanvulling onderste ledematen’ waardoor er een uitzonderingsvraag tot tussenkomst moest worden aangevraagd en gemotiveerd.

Het is haar gelukt: in mei 2014 kreeg ik goedkeuring voor tussenkomst voor de kosten van 1 handgreep en aanpassing van kranen en het toilet. Tussenkomst tot een bepaald refertebedrag wel te verstaan, en enkel op vertoon van facturen. (Soms wordt er blijkbaar ook een ‘basiskost’ in rekening gebracht: dit is het bedrag dat je zelf moet betalen; alles wat er boven valt, wordt terugbetaald door het VAPH. Maar dit was bij mij niet het geval.) Er is ook een vervaldatum: mijn goedkeuring tot aankoop van deze hulpmiddelen is maar 2 jaar geldig.

Van mijn mama kreeg ik de tip de loodgieter te vragen met welke firma hij samenwerkt en een 3tal maanden geleden ging ik voor de eerste keer langs bij Van Marcke, speciaalzaak voor sanitair, samen met mijn dochter. Ter plaatse testten we allerlei kranen uit en van de minst stroeve trok ik foto’s om nadien verdere informatie op te zoeken via internet. Een thermostatische kraan met handgrepen vond ik echter niet. Ook een oproep op de besloten facebookpagina’s bracht niet veel op… Totdat ik geheel toevallig op de website van Hansgrohe terecht kwam. En ja hoor: De thermostatische bad- en douchekraan met kleine hendels bestaat! Sterker nog: ze hangt nu te pronken in mijn badkamer 🙂

Diezelfde kranen van Hansgrohe komen met nog een extraatje: ze zorgen dat het warme water van de mengkranen sneller opwarmt, waardoor ik minder lang water moet laten lopen om het warme water te krijgen: ecologisch en veel pijn-vriendelijker voor mijn vingers/handen!

Ja, ik ben een tevreden vrouw! (Nu alleen nog hopen dat het VAPH snel is met de terugbetaling van de factuur!)